Hér
hefst skoðun okkar á
mannsheilanum sem er í formi líkana sem byggð eru
á niðurstöðum "Venn-
mynda-mengislíkana" QF-kenningarinnar
þar sem reynt er að ná fram sem mestri einföldun
í lýsingunum á
byggingu og forritun hans. Af þessum ástæðum og
jafnframt til að einfalda þetta
flókna efni, eru líkönin sett upp í
þessu sama einfalda mengisformi (sýnt hér að
ofan í inngangsrammanum) þar sem heilahvelin eru
tjáð
með mengishringjum. Á
myndunum táknar blái hringurinn heilahveli
efnisskynjunarinnar--venjulega
það
vinstra--rauður
hringur táknar svo heilahveli
rúmskynjunarinnar--venjulega
það hægra.
Almennur
samanburður á líkönum sameindalíffræðinnar
og QF-kenningarinnar
á
starfssemi mannsheilans og
starfstruflunum þeim sem fram koma í honum,
bjóða upp á mjög ólík viðhorf
og
niðurstöður. Ekki er þó ætlunin að gera
þessum mismun nein afgerandi skil hér umfram það
að
kynna lesendanum hin þríþætta
grundvallarmismun á milli sameindalíffræðinnar
og QF-kenningarinnar.
Grundvallarmismun
þessara tveggja líkana er að finna í
þeim þrem þáttum sem QF-líkanið
býður upp
á umfram
hin
hefðbundnu líkön, en upplýsingar
um upphaf þeirra hugmynda sem hér koma fram í
fyrirlestri þessum er að finna í The Origin of
the QF-models sem
kynnt er í UNIFICATION FILES,
sem er að finna á PEACE-Files
Master Index
Page sem er undir:
Yfirlitssamanburður
á milli líkana Sameindalíffræðinnar
og þeirra sem QF-kenningin
bíður upp á er þríþættur og
er hér skráður sem: Hið
fyrsta nýja innsæi, Hið annað
nýja innsæi
og Hið
þriðja nýja innsæi,
en hann er jafnframt skýrður í
fyrirlestrinum í hinum ýmsu köflum og á ýmsum
skyggnum eins og sýnt er
hér á eftir:
Hið
fyrsta nýja innsæi:
(A) QF-líkanið
kynnir ný tvíþætt og jafnskipt hlutverk
kirnanna í öllu
genamengi
pýramídatauga
vitundarsviðs heilans, þar sem annað
kirnusviðið
framkallar rvandi boðefni en hitt
hemlandi boðefni.
Þetta
er sýnt í firsta hluta, skyggnum #2-05, #2-06, #2-07,
#2-09 og skygnu #2-19. Í öðrum hluta, skyggnu #3-09.
Hið
annað nýja innsæi:
(B) OF-líkanið kynnir
ný tvíþætt almyndalíkön
(holografísk) vitundasviðs heila sem inniheldur hugsanirnar í formi
almynda-ljóseinda
(holograffískra) og samræmir jafnframt virkni stýrigena og
klippisameinda í boðefnafrmleiðslunni.
Þetta
er sýnt í fyrsta hluta,
skyggnu #2-14 og #2-15.
Hið
þriðja nýja innsæi:
(C) QF-líkanið
kynnir ný tvíþætt almyndalíkön
(holografísk) grunnraunveruleikaforrits heilans
sem innihalda stjórnunarforrit fyrir frumustarfsemina
og
afritun próteinauppskrifta
erfðakóðana.
Þetta
er sýnt í
fyrsta hluta, skyggnu #2-15, #2-16, #2-17 og #2-19.
Hvað
átt er við með þeim hugtökum sem hér
eru notuð
mun koma fram í fyrirlestrinum.
Frekari
mismun þessara tveggja líkanasmíða er að
finna í þeirri staðreynd að líkön
sameindalíffræðinnar
innihalda ekki neinar afgerandi, samfelldar og heilsteyptar
skýringar á
grundvallarstarfsemi heilans og nánast engar afgerandi
skýringar á vitundinni.
Þær bjóða heldur ekki upp á
skýringar á þeim grundvallar röskunum sem
fram koma í hinum mikla
fjölda
starfstruflanna heilans; geðraskana,
geðsjúkdóma og
ánetjunarsjúkdóma.
Ekki er þar heldur um að ræða skýringar
á hugsuninni, formi hennar eða
minningageymslu og endurköllun. Þetta eru hins vegar
þættir sem QF-líkön
mannsheilans geta skýrt og gefið frumorsakir fyrir.
Lesandinn
ætti að vera meðvitaður um þá
staðreynd
að ef ekki væri um mismun á milli heilalíkana QF-kenningarinnar
og gildandi líkana sameindalíffræðinnar
að ræða, þá væru þær
upplýsingar sem hér birtast, ekki til.
Sem
sagt; Þá leggjum við af stað!
Við
hefjum þessa kynningu á því að skoða
yfirlit yfir sköpun og samsetningu alls
raunveruleika, sem er sköpun efnis og rúms, en
ástæðurnar fyrir þessu er sú
staðreynd að við erum að fara að skoða
fyrirbrigði sem er hin eina raunsanna "raunveruleika
tölva" sem um er að
ræða. Á
skyggnunni höfum við því í stórum
dráttum, þróunarferli alheimsins, sem svo hefst
í Mikla hvelli fyrir
um það bil 14.000 miljónum árum. Hér
kemur fram að fyrir um 10.000 milljón árum,
eða um 4.000 milljónum árum eftir sköpunina, eru
vetrarbrautir orðnar til og
hin svokallaða fyrsta
kynslóð sólna
farin að brenna. Þessar sólir
voru margfalt stærri en sólin okkar, og fyrir hið
mikla aðdráttarafl sem í þeim
var, brunnu þær mjög hratt, eða á um 5.000
milljón árum. Efnið í sólirnar
kom úr því upphafsefni sem myndaðist í
sköpuninni og er um 75% í kjörnum vetnis
og 25% í helíumkjörnum, en það er svo
í þessum kjarnasamrunabruna sem öll þau
frumefni sem við þekkjum í dag myndast, þar
á meðal kolefnið sem er uppistaða
alls lífs. Þegar sólir þessar voru
útbrunnar þöndust þær stæðstu
út í
tröllaukinni sprengingu sem kölluð er "super-nóva",
en
í sprengingunni spúðu þær frumefnum
sínu út í geyminn.
Fyrir
um 5.000 milljón árum fóru að koma fram
svokölluð önnur kynslóð sólna
en þær eru flestar mikið minni en fyrri
kynslóða sólirnar og brenna því
mikið
hægar. Er sólin okkar ein slík og hefur nú
lokið um það bil helmingi lífs síns
og hefur nú brunnið í um 5.000 milljónir
ára, en á um 5.000 milljón ár eftir.
Skömmu eftir sköpun sólar okkar, eða um 600
miljón árum síðar, dró
aðdráttaraflssvið hennar til sín leifar úr
súper-nóvu sprengingu, en leifar
þessar eru nú þau frumefni sem mynda
jörðina og plánetur sólkerfis okkar,
þannig að við erum í orðsins fyllstu merkingu
stjörnuryk, eða "star
dust". Er plánetan sem við lifum á og erum
hluti af, um 4.600
milljón ára gömul en talið er að
það hafi ekki tekið nema um 400 milljón ár
fyrir jörðina að kólna nægilega mikið til
þess að líf myndaðist og hefur lífið
því verið til staðar í um 4.000
milljón ár.
Er
fyrsta lífið sem fram kemur á jörðunni
í formi einfrumunga sem eru einungis með
einfaldan DNA-erfðakjarna sem leyfir ekki söfnun
þróunareiginleika. Lífverur
þessar, sem einungis lifa sem aðskildir einstaklingar,
réðu ríkjum á jörðunni í
um 2.500 milljón ár og var lífríkið
því ekki fjölskrúðugt, en þær
eru ennþá
stór hluti lífríkis nútímans.
Í þau 2.500 milljón ár sem einfrumungarnir
réðu
hér ríkjum, byggðu þeir upp
lífríkishjúp jarðarinnar, lofthjúp sem
inniheldur
súrefni, en án þessa er frekari þróun
lífsins óhugsandi. Einfrumungar þekkja sjálfir
ekki kyn eða dauða og fjölga sér í gegnum
skiptingu svipað og í afleggjara töku
plantna, en dauða þeirra bera að í gegnum
skemmdir, fremur en í gegnum elli.
Eru kol og olía sem unnin eru úr jörðu leifar
þessara lífvera, en sumstaðar
hafa þær byggt upp kalksandslandsvæði eins og
til dæmis margar Kyrrahafseyjar
og Flórídaskaga.
Fyrir
um 1.500 milljón árum koma svo fram einnrar frumu
líufverur með aðskylinn kjarna og litningum eða eukaryotes,
sem skipta sér í tvo kyn-hópa og fjölga
sér með því að skiptast á
erfðaefni. Þessir kjarna-einfrumungar eru að
þróast næstu 800 milljón
árinn þar til að fyrir um 700
milljón árum koma fram fjölfrumulífverur--fjölfrumungarnir--fram á
sjónarsviðið, en þetta eru lífverur sem
hafa tvöfaldan DNA
strimil sem leyfir söfnun þróunar og
erfðaeiginleika og flutning hans á milli lífvera. Frumur
fjölfrumunganna
lifa í sambýli og mynda lífveruheildir sem
fjölga sér
með kynmökum og enda í dauða. Fjölgun fjölfrumunganna er framkölluð með
hlutverkaskiptingu í tvo kynhópa, karl og konu, sem hvort um sig gefa af
sér hálfan DNA-strimil í kynmökum sem
síðan sameinast
og mynda nýjan einstakling í gegnum ferli sem kallað
er meiosis. Þar á eftir skiptir sú fruma sem
úr því myndast sér
endurtekið í
gegnum ferli er kallað er mityosis (frumuskipting) sem svo byggir hina nýju fjölfrumulífveru.
Fjölfrumungarnir enda svo líf sitt
í ellihrörnunardauða sem er fyrirfram forritaður í
erfðaefnið.
Hin fyrstu 160
milljón ár fjölfrumunganna
voru fremur einhliða og þeir einfaldir, enn fyrir um 540 milljón
árum, í gegnum það sem almennt er kallað kambríska
sprengingin (Cambrian Explosion),
hófu lífverur þessar þróun
í
ógrynni af mismunadi tegundum af plöntum og dýrum.
Um 320
milljón árum síðar, eða fyrir um 220
milljón árum,
framkallaði þetta risaeðlurnar sem flökkuðu um
jörðina í um 155 milljón ár en enduðu svo tilveru
sína í enhvers konar náttúruhamförum
framkölluðum af árekstri lofsteins eða
halastjörnu, við plánetu okkar. Þetta var fyrir
um 65 milljón
árum síðan en
þá steig lítið blóðheitt
spendýr fram á sviðið og byrjaði
þróun hinar stórkostlegu keðju af dýrum sem við
þekkjum í dag og erum hluti af.
Fyrir
um 7 til 5 milljónum árum
skildu forfeður okkar sig frá öðrum
prímötum, öpunum, með því að fara
að ganga
uppréttir, sem svo hafði gífurleg áhrif
á þróun heila okkar og líkama. Það
er
svo fyrir um einni og hálfri milljón árum
síðan sem fram koma einstaklingar
sem eru svipaðir manninum í dag; "homo sapiense",
en
æviskeið mannsins kemur ekki fram á klukku
lífsins þar sem hann jafngildir
nokkrum sekúndum í samanburði við
æviskeið lífsins í heild sinni. Samsvarar
sá
tími breidd hins lóðrétta striks er
vísar á kl. 12 stöðuna. Á þessum
tíma voru
forfeður okkar þegar komnir með þá
heilastærð sem við höfum í dag og með
því
fleygði þróun okkar mjög hratt fram, en
það er þessi vera sem er nú hér að
skoða sjálfa sig hér í fyrirlestri
þessum í ljósi vísindalegrar þekkingar.
Næsta
skref er að skoða yfirlit að grunni alls raunveruleika eins
og hann er í dag,
sem er að sjálfsögðu hin sjáanlegi alheimur.
Þetta gerum við vegna þess að
heili okkar er--meðal
annars--raunverleika skynjunarlíffæri og það er
í
grunni
raunveruleika alheimsins sem raunveruleiki mannsheilans er
grundvallaður. Þetta
eru orsakirnar fyrir því sem kemur fram í
athugasemd Einsteins þegar hann
sagði, "Það
furðulegasta viðkomandi alheiminum
er að hann er okkur
skiljanlegur."
Hin
sjáanlegi alheimur, sem er talinn vera um 14 þúsund
milljón ára gamall, er
talinn innihalda um 100 þúsund milljón
vetrarbrautir, sem nú hafa verið
kortlagðar af vísindamönnum eins og fram kemur í
Skyggnu #1-03. Þetta er
heildarmynd af uppsöfnuðum vetrarbrautum sem mynda veggi
í formi sem svipar til
sápufroðu, þar sem allt að 400 til 600
milljón ljósára tómarúm er
sumstaðar á
milli bólu-veggjanna. Þykir nú víst að
það sem við sjáum í formi ljóss
í
alheiminum sé einungis um 10% alls efnis hans en það
er einungis það
atómkjarnaefni sem sendir frá sér ljós
í sólarbruna, en talið er að um sé að
ræða 90% meira efni sem ekki sendir frá sér
ljós og sést því ekki. Þetta er svo
kallað myrkt-efni og myrk-orka. Einhvers staðar í
einhverjum vetrarbrautaveggjum
alheimsins er svo vetrarbrautin okkar með sínar 100
þúsund milljón sólir og
sólina okkar utarlega í einum spíralarm hennar.
Sólkerfi okkar er því aðeins
ofurlítið sandkorn í öllu þessu
alheimshafi, en í raun missa hér allir
stærðar-samanburðir marks. Það sem við
viljum leggja áherslu á með þessari mynd
er að grundvallarlega er einungis um tvennt að ræða
í raunveruleika alheimsins.
Það er annars vegar rúm, sem stundum er kallað
ekki neitt eða vakúm og
hins vegar efni, sem einnig kemur fram sem orka; annað er ekki til.
Grunnurinn
að raunveruleikanum er því þetta tvennt:
rúm og efni, en hér er það þess virði
að vera meðvitaður um að efnis- og orkuheimurinn kemur
út úr rúminu, eða ekki
neinu, í Stóra hvell.
Má segja að hann hafi
stokkið út úr rúminu og sé hið eina
sem við fáum 100% frítt. Það er
því rúmið sem er hið upphaflega
orsakasvið
alls; fyrsti raunveruleiki alheimsins.
Hér
höfum við svo viðfangsefni fyrirlestrarins, sem er
þú eða ég, eða áhorfanda
alheimsins, maðurinn, sem Protagoras
réttilega kallaði "Ákvarðanda
allra hluta!",
en það er heili okkar sem ákvarðar
alla hluti.
Það er einmitt þetta lífæri sem hér
í fyrirlestri þessum, er að skoða sjálft
sig og er það eðlisfræðileg og
líffræðileg skoðun. Sjálfskoðun er
hins vegar
skoðun innsta ástands og starfsemi þessa
líffæris, og er það nokkuð sem við
iðkum persónulega í íhugun. Það er
ekki einungis þetta líffæri, sem gerir okkur
öðruvísi en öll önnur dýr
jarðarinnar og ofar þeim, heldur er það alfarið
í
gegnum heilann, sem við höfum lifað hið harða val
þróunarinnar af og komið upp í
gegnum þróunarsöguna. Það var ekki
kló og tönn, eða frár fótur sem gerði
framþróun okkar mögulega; það var fyrst og
fremst heilinn sem var lífærið sem
gerði okkur kleift að lifa þróunina af og
þroskast.
Á
skyggnumyndinni sjást nokkrir helstu hlutar heilans, sem eru
vinstra og hægra
heilahveli, með hvata- eða dýrsheilanum í
miðjunni í rauðum lit. Það er
venjulega vinstra hvelið sem annast alla efnisskynjun og
hægra hvelið sem
annast rúmskynjunina í samræmi við grunn
raunveruleikans. Í raun er þetta líffæri
svo stórkostlega flókið, að til að
öðlast skilning þess, þurfum
við að taka allt sem við þekkjum í
náttúrunni til samanburðar við stórkostleika
þess. Það er
því ekki að furða þó að
rannsakendur heilans segi, að allt það sem í honum
er
að finna, megi finna í raunveruleika alheimsins og
það sem er að finna í
raunveruleika alheimsins, er að finna í heilanum.
Þessi regla hefur staðist í
öllum rannsóknum nema hvað við kemur
rúmskynjunar--venjulega hægra--gagnaugablaðssvæðum
þeim sem kölluð eru Jamai vu
og Déjà
vu
miðstöðvarnar, en samsvörun þeirra við
raunveruleikann hefur ekki verið skýrð endanlega af
vísindunum. Það gerir
hins vegar fyrirlestur þessi.
Orðin Jamai vu og Déjà
vu eru
franska og
þýða:
Jamai
vu =
"ég
hefi aldrei séð þetta áður". Déjà
vu = "ég
hefi séð þetta
áður."
Jamai
vu er
það svæði, sem
nú hefur verið sýnt fram á að sé
trúarsvið heilans, en ekki hefur tekist að
skýra hvers vegna það er í heila okkar.
Má segja að eitt aðalviðfangsefni
þessa fyrirlestrar sé sú staðreynd, að enn
er ekki vitað í vísindunum, hvort
þessar taugastöðvar samsvari einhverju í
raunveruleika alheimsins, eða sé
framkallaðar af okkur sjálfum. Er þar á
ferðinni hin ævaforna spurning: "Skapaði Guð
manninn, eða skapaði
maðurinn Guð?".
Höfum við þróað svið þetta með
okkur--til þess að fróa okkur andlega í
lífsbaráttunni--eða, hefur okkur verið gefið
það af náttúrunni á einhverjum
öðrum forsendum? Í fyrirlestri þessum er
stuðst við niðurstöður QF-kenningarinnar hvað þessari
spurningu viðkemur, en þar
eiga taugastöðvar þessar samsvörun í
svokölluðum V-pólum núllorku
tómarúmsins. Það er út úr
þessum
pólum sem efni alheimsins kemur, og því ekki
fráleitt að þær samsvari til
trúar-, samkenndar- og sköpunarsviða heilans. Samfara
þeim spurningum sem
dularfyrirbæri mannsheilans bjóða upp á, eru
þessar spurningar jafnframt hluti
af mestu ráðgátu taugalíffræðinnar,
en þær eru hluti gátunnar um
undirmeðvitundina og fela því í sér
lokasvarið um heilann. Áhorfandinn, eða
heilinn, er af þessum sökum hluti af lokasvörum
skammtafræðinnar, og er því
lykillinn að mestu ráðgátu allra
raunvísinda mannsins.
Það er
því almennt viðurkennt í vísindunum,
að heili okkar er ekki bara fremsta
víglína vísindanna, heldur endanleg
landamæri þeirra. Hin kunni
taugalíffræðingur Bretlands, barónessan,
dr. Susanne Greenfield,
hefur skilgreint lokaráðgáturnar um heilann sem "The
Ultimate
Mystery", eða Hina endalegu
ráðgátu. Árið 1979
hafði hinn kunni sálarlíffræðingur, dr.
Richard M.
Restak, bent á, að: "Tveir
fyrrum Nóbels- verðlaunaþegar í
eðlisfræði, hefðu nýlega verið beðnir
um að giska
á hvaða svið rannsóknar- vísindanna myndi
vinna til Nóbelsverðlaunanna í
eðlisfræði árið 2000. Án þess
að hika svöruðu báðir því til
að það yrðu
heilarannsóknir. Niðurstaða þeirra var að
það væri mannsheilinn, sem væri hin
endalega áskorunarögrun til greindar okkar á
síðasta fjórðungi tuttugustu
aldarinnar."
Árið 1984 hafði dr. Stephen Hawkings
lýst því yfir, að hin
endanlega ráðgáta væri uppgötvun hinnar
endanlegu sameiningarkenningar
eðlisfræðinnar, sem einungis yrði svarað með
endanlegri ráðningu gátunnar um Stóra
hvell, en með því svari, fengist endalegt svar
við lífinu sjálfu og þar
með heilanum.
Þessum
ráðgátum var endalega svarað í
kyrrþey af QF-kenningunni, þegar árið
1998, og birtist niðurstaðan á prenti árið
2002 í
bókinni THE LITTLE
SCROLL.
Þar sem ráðningin
er ekki framkölluð af þekktum og virtum
vísindamanni, heldur af óþekktum
áhugamanni, er eðlilegt að hún stökkvi ekki
upp á pallborð vísindanna þegjandi
og hljóðalaust, strax við birtinguna. Eins og
áður hefur fram komið, þá er það
á niðurstöðum þessarar kenningar, sem
heilalíkön og starfsskýringar
fyrirlestrar þessa eru hönnuð, en þau eru
jafnframt fyrstu slíku heildrænu
líkönin sem okkur er kunnugt um.
Lokaorð
inngangs þessa koma svo frá
taugalíffræðingnum, dr. Paul Mac Lean,
en hann hefur þetta að segja um efni það sem
tekið er fyrir í fyrirlestri
þessum: "Áhugi
okkar á heilanum þarfnast ekki annarra
réttlætinga en forvitni þá, sem felst
í
því, að vilja vita; Hvers vegna við erum
hér? -- Hvað
við erum að gera hér? Og hvert við erum að fara?"
Hér
lýkur þá inngangi fyrirlestrarins
sem gefið hefur okkur einfalt
grundvallarinnsæi inn í grundvallarforsendur
raunveruleikaforrits mannsheilans.
Við snúum okkur því að Fyrsta hluta
fyrirlestrarins og skoðum
byggingu og grundvallarstarfsemi hins heilbrigða heila.
Hér lýkur
þá formála
og inngangi
fyrirlestrarins sem gefið hefur okkur einfalt
grundvallarinnsæi
inn í grundvallarforsendur raunveruleikaforrits
mannsheilans.
Við snúum okkur því að Fyrsta hluta
fyrirlestrarins og skoðum byggingu og grundvallarstarfsemi hins
heilbrigða
heila.
Næsti
hluti
þessa fyrirlestrar
er:
02
: Fyrsti Hluti.
Bygging og
heilbrigð
forritun
mannsheilans.
Hafi
lesandinn einhverjar
athugasemdir
eða ábendingar viðkomandi efni því sem
hér
birtist, neikvæðar eða jákvæðar,
þá
eru þær vel þegnar af Webmasternum,
sem
mun koma þeim áfram til föðurhúsanna.
Hér
eru þeir Emilar sem hægt er að send
með
skilaboðin:
