09_QF-Samkendarstodin

Nýjunda QF-ritgerðin:

Nýjar tilraunauppgötvanir í taugalíffræðinni, sem kunna að hafa gífulega þýðingu til skýringar á mannlegri hegðun:

SAMKENNDARSVIÐ
MANNSHEILANS

eða
boðorð Krists og eðli hins illa.

Spurningar viðkomandi siðferðisvitund, samkend og samhyggð mannsins—tilvist og skorts á þessum eiginleika—í nýju ljósi.
Er Kristur með boðorði sínu að kenna okkur að framkalla
jafnvægis og gleði taugaboðefni í heila okkar?

"Í vinnu minni með sakborningunum var ég að leita eftir eðli hins illa
og nú trúi ég því að ég hafi komist nálægt því að skilgreina það.
--Skortur á samkend.--Þetta er einni eiginleikinn sem tengir alla sakborninganna; ósvikið getuleysi til að hafa samúð með náunganum.
Hið ill er að ég held, skortur á samúð."

Tilvitnun: G. M. Gilbert höfuðsmaður og her-sálfræðingur skipaður til þess verks
að annast sálgæslu sakborninganna í Nuremberg réttarhöldunum.

NUREMBERG STRÍÐSGLÆPARÉTTARHÖLDIN Í LOK SÍÐARI HEIMSTYRJALDAR OG SPURNINARNAR UM RAUNVERULEGT EÐLI MANNSINS Í LJÓSI ÞEIRRAR UPPGÖTVUNAR AÐ:

"Hið illa er skortur á samkend!"

Í LOK SÍÐARI HEIMSTYRJALDARINNAR, ÁRIÐ 1945, KOMU BANDAMENN UPP STRÍÐSGLÆPADÓMSTÓLI Í DÓMSHÖLLINNI Í NUREMBERG, EN ÞAR VAR RÉTTAÐ YFIR ÞEIM LEIÐTOGUM ÞRIÐJA RÍKISINS SEM ENN VORU Á LÍFI OG Í NÁÐIST. RÉTTARHÖLDIN STÓÐU ALLT TIL ÁRSINS 1949. EINN HÖFUÐ TILGANGUR RÉTTARHALDANNA VAR AÐ ÞAÐ SEM KÆMI FRAM Í ÞEIM YRÐI TIL ÞESS AÐ KOMA Í VEG FYRIR STYRJALDIR.

ÞEGAR LJÓST VAR HVÍLÍKA GLÆPI HIN SIÐMENNTAÐA MENNINGARÞJÓÐ ÞÝSKALANDS HAFÐI GERT SIG SEKA UM, FÓRU MENN UM ALLA JÖRÐ AÐ SPYRJA HVAÐ

DÓMSHÖLLIN OG FANGELSIÐ ÞETTA ÞÝDDI. ÞÝDDI ÞAÐ AÐ VIÐ MENNIRNIR VÆRUM

SLÍKIR VILLIMENN Í EÐLI OKKAR AÐ EINUNGIS ÞYRFTI EINHVERN TIL AÐ TELJA OKKUR TRÚ UM AÐ VIÐ YRÐUM ALDREI GERÐ ÁBYRG GJÖRÐA OKKAR, ÞÁ DYGÐI ÞAÐ TIL AÐ HÖMLUR SIÐMENNINGARINNAR HRYNDU OG VIÐ MYNDUM FREMJA HVAÐA GLÆP SEM VÆRI?

Merkasta innsæi Nuremberg-réttarhaldanna.

Sálfræðingurinn G. M. Gilbert, bandarískur Gyðingur sem var liðsforingi í njósnardeild banda- ríkjahers í síðari heimstyrjöldinni, var uppalinn í Þýskalandi og talaði því málið, sem leiddi til þess að hann var gerður sálfræðingur sakborninganna. Hann hafði því ótakmarkaðan aðgang að nazista- foringjunum gegnum öll réttarhöldin.
Hann skráði samtöl sín við þá og birti í bók sem út kom 1947 sem ber heitið NUREMBERG DIARY, eða NUREMBERG DAGBÓKIN, en bók þessi er enn í útgáfu.

HÖFUÐ-SAKBORNINGARNIR

Af innihaldi allra þeirra skjala sem fram komu í réttarhöldunum, kann þessi dagbók Gilberts að vera það þýðingarmesta fyrir framtíðina, en í henni koma fram vangaveltur hans um spurninguna sem þá brann á vörum milljóna manna: Hvernig var mögulegt að fólk sem virtist vera svo siðmenntað gerði sig sekt um þá villimennsku sem varð ljós í lok stríðsins? Þessari spurningu er enn ósvarað.
Eina sem við höfum er lýsingin á því “HVERNIG”, án þess að við höfum fengið afgerandi “HVERS VEGNA” svör.

Rannsóknir kafteins Gilberts á hugarfari sakborninganna í Nurembergréttarhöldunum

I kvikmyndinni NUREMBERG, sem gerð var árið 2000, leikur Matt Craven kaftein G. M. Gilbert, sálfræðinginn sem fékk það hlutverk að annast sakborningana og veita þeim útrás svo þeir fremdu síður sjálfsmorð. Það er svo Alec Baldwin sem leikur hin bandaríska aðal- saksóknara, Robert Jackson.

Í myndinn eiga Gilbert og Jackson samræð- ur við loka réttarhaldanna, en þar segir Gilbert Jackson frá niðurstöðum rannsókna sinna um orsakir þeirrar hegðunar mannsins sem fjallað er um í réttarhöldunum.

Niðurstöður hans eru þó ekki endanlegt svar allra heilabrota okkar um það hvað kunni að framkalla slíka hegðun í okkur. Það er í orðum Gilberts til Jacksons sem í ljós kemur hin endanlega og afgerandi spurning um okkur mennina og hið raunverulega eðli okkar. Spurning um það hvort að við séum bara svona, eða hvort eitthvað hafi farið úrskeiðis í þróunarferli okkar. Við skulum því horfa næst á íslenskutexstaða myndbandsúrklippu úr kvikmyndinni með viðtali þeirra, áður en við skoðum samtal þeirra frekar.

Niðurstöður kafteins Gilberts til Jacksons

saksóknara fyrir lokamálflutning réttarhaldanna.

“Í gærkvöldi fór ég í gegnum minnispunktana mína. Á undanförnum mánuðum hef ég verið að reyna að átta mig á huga þeirra í þeirri von að öðlast skilning á því hvernig þetta fólk gat framið slík grimmdarverk gegn fólkinu mínu. Ég trú því að það séu tveir þættir sem skýri mikið af þessu.

Í fyrsta lagi: Þýskaland er land þar sem fólk gerir það sem því er sagt að gera. Þú hlýðir foreldrum þínum, kennurum, prestunum, yfirboðurum. Þú ert alinn upp frá barnæsku í því að draga ekki í efa yfirvald, stjórnvöld eða hið opinbera, þannig að þegar Hitler kemst til valda, er hann með heila þjóð sem trúir því að það sé fullkomlega eðliegt að gera hvað sem hann segir.

Í öðru lagi: Áróður. Árum saman hafa dunið á Þjóðverjarjum hugmyndir eins og: ‘Gyðingar eru ekki raunverulegar mannverur,’ eða ‘Þeir eru úrkynjun mannkynsins,’ svo að þegar ríkisstjórnin segir að það sé leyfilegt að neyta Gyðingum um rétt þeirra … og síðan er sagt að það skipti miklu máli að drepa þetta fólk… þá hlýða þeir, jafnvel þótt það hafi verið vinir þessa fólks eða nágrannar.

Ég sagði þér einu sinni að í vinnu minni með sakborningunum væri ég að leita eftir eðli hins illa og nú trúi ég því að ég hafi komist nálægt því að skilgreina það. Skortur á samkend. Þetta er einn eiginleiki sem tengir alla sakborninganna, ósvikið getuleysi til að hafa samúð með náunganum. Hið illa er að ég held, skortur á samúð.“

Myndbandsúrklippa úr 2000 kvikmyndinni NUREMBERG.

Hvað er á bakvið tillöguna um að:
Hið illa sé skortur á samkend?

Augljóslega eru það ekki fyrstu tvö atriðin sem skýra orsakirnar fyrir þessum ofbeldisglæpum nazistanna. Þessir þættir lýsa rammanum sem gerir hinar illu gjörðir mögulegar. Það er ekki heldur sú staðreynd að einhver, sem hinir vitstola ódæðismenn trúa á—Hitler og fylgismenn hans--segi þeim að þeir muni aldrei vera gerðir ábyrgir fyrir þessar gjörðir eða glæpi. Það er þriðja skilgreiningin sem hittir í mark í orsakaskilgreiningunni “skorturinn á samúð eða samkennd".

Þessar skörpu skilgreiningar kafteins Gilberts hafa ekki bara að gera með Þýskaland nazismans (Auschwitz-Birkenau, Bełżec, Buchenwald, Chelmno, Dachau, Gross Rosen, Majdanek, Mauthausen, Maly Trostenets, Jasenovac, Treblinka, Sobibór), Rússland Stalinismans (Morð á 20.000.000 Rússneskum samlöndum sem og Katyn morðin í Póllandi), heldur með öll þjóðerni og kynstofna á þessari plánetu--frá Litlu Asíu til Nanking til Shanghai til Kambodia til Srebrenitza til Rawanda til Dafur--eða með okkur öll á okkar verstu dögum. Staðreyndin er sú að skilgreiningar þessar eru tengdar þeim spurningum sem enn er ósvarað um hugmyndir okkar um siðferðisvitund mannsins, sem kemur okkur til að hafna rangri framkomu gagnvart náunganum.

Spurningarnar sem hér vakna eru fornar og flóknar, þær hafa verið hugleiddar af hugsuðum og heimspekingum af öllum skólum svo lengi sem við eigum ritaðar heimildir, en hér eru fremstar og þýðingarmestar tvær eftirfarandi spurningar: 1) Er siðferðisvitund okkur náttúruleg eða er hún einungis áunnin hagnýtni samanber þá Thomas Hobbs og Freud? 2) Hvers vegna er þessum eiginleika eða kosti svo mjög mismunandi dreift meðal mannanna?

Þegar kemur að lokaskilgreiningum eru þetta spurningar sem hafa að gera með mannsheilann af því að í frjálsri náttúru er þetta óeðli ekki til. Dýr í frjálsri náttúru hvorki pína né drepa sína eigin tegund, berjast einungis um eignarsvæði eða í makaati þar til annar hvor gefst upp.

Tvíþætt skýring á samkenndar og siðferðisvitund mannsins.

Kennilega skýringin--sem kölluð er QF-kenningin--sem sett var fram í bókinni THE LITTLE SCROLL árið 2002--heldur því fram að spurningin um "samkenndarhæfni mannsins" sé ekki eitthvert aukaatriði varðandi andlega eiginleika okkar, heldur sé hún þýðingarmesti þátturinn í stjórnun raunveruleikaskynjunar mannsheilans. Það þýðir að hún er þarmeð afgerandi spurning um framtíð mannsins og lífið á þessari plánetu.

Í næsta kafla munum við skoða stuttlega hvernig QF-kenningin segir til um tilvist og virkni samkenndar- stöðvarinnar í rúmskynjunarhluta heilans, ásamt því hvernig tilviljun í rannsóknum á Ítalíu staðfestir tilvist þessarar taugamiðstöðvar.

QF-kenningin heldur því fram að maðurinn hefði ekki lifað af þróunarferlið án þess að hann hafi haft sterka samkennd með meðbræðrum sínum. Sé þetta rétt, þá er eðlilegt að við spyrjum: Hvað kom þá fyrir samúðar- og samkenndareiginleika okkar? Hvers vegna hefur samkenndarhæfileiki okkar minnkað jafnmikið og raun ber vitni? Hvers vegna er samkenndarhæfileika okkar svo misjafnt úthlutað?

Eitt af því merkilega sem fram kemur í rannsóknum á starfsemi samkenndarstöðvarinnar (Déjà vu) í samanburði milli einstaklinga, er sú staðreynd að hið sama gildir um trúarsvið mannsheilans (Jamais vu), en það er staðsett samsíða samkenndarstöðinni. Þetta kemur heim og saman við niðurstöður QF-kenningarinnar sem segja að mismunurinn stafi af starfrænum truflunum í mannsheilanum sem kenningin kallar filter.

Hvað þessu við kemur gengur QF-kenningin svo langt að halda því fram að skerðing og misdreifing samkenndar- og trúareiginleika mannsins sé orsökin að öllum styrjöldum, glæpum, grimmd og miskunnarleysi mannkynssögunar. Jafnframt að þetta sé orsakað með mengun mannsins á heila sínum með neyslu hans á ALKÓHÓLI og öðrum hugbreytandi kemískum efnum sem smám saman breyta grunnforritum heila okkar í gegnum kynslóðirnar. Athugið að hér er ekki bara verið að tala um alkóhólisma, heldur alla neyslu á hugbreytandi efnum. Þetta er skýrt nánar í ALKAÞRAS fyrirlestrinum.

http://www.peace-files.com/ALKATHRAS/00_A-Inngangur.html

Hér á við að minna á það sem fram kom í viðtali Jiddu Krishnamurti og David Bohms í bókinni THE ENDING OF TIME. Komust þeir að þeirri niðurstöðu að mannkynið hefði tekið ranga beygju einhvers staðar í þróunarferli sínu, án þess að þeim yrði ljóst hver þessi ranga beygja var. Áður hafði hin kunni dulsálkönnuður, Arthur Kostler, komist að sömu niðurstöðu, einnig án þess að komast að því hver hin ranga beygja og orsök hennar kynni að vera.

Staðfesting á tilvist samkenndarstöðvar mannsheilans--sem gerð var fyrir tilvlijun sumarið 2003--er til mikils stuðnings við QF-kenninguna, þrátt fyrir að hún skýri ekki starfsemi þessarar heilastöðvar og misjafna starfsemi hennar nema að hluta til. Þessa uppgötvun mun ég kynna stuttlega í síðasta hluta þessa fyrirlestrar.

Þetta er efni þessarar ritgerðar, en könnun þess byrjar með stuttu yfirliti af þróunarsögu alheimsins, lífsins, DNA-sameindarinnar og mannsheilans, sem inniheldur grundvallar kenninga-skýringarnar á "VIÐ-samkendarsviði" mannsheilans.

Saga alheimsins hefst með stóra hvelli fyrir um 14.000 milljón árum, en um 4.000 milljóna árum síðar, eða fyrir um 10.000 milljón árum eru fyrstu vetrarbrautirnar að myndast og í þeim, fyrri kynslóð sólna að byrja að brenna. Efnin í þessum sólum eru léttustu atómin sem sköpuð voru í stóra hvell, eða um 75% vetni og 25% helium. Það er síðan úr þessum tveimur atómum sem öll frumefni lotukerfisins eru sköpuð í kjarnasamrunabruna í sólum þessum, þar á meðal kolefnisatómið sem er grunnatómið að öllum lífverum. Þessi fyrsta kynslóð sólna var nokkur hundruð sinnum stærri en sólin okkar og vegna hins gífurlega aðdráttaraflsþrýstings sem í þeim var--vegna ofurmassa þeirra--brunnu þær helmingi hraðar en sólin okkar, eða á um 5.000 milljón árum. Þegar svo sólir þessar höfðu brennt allri orku sinn þöndust þær út og síðan, annaðhvort féllu saman í svarthol, eða splundruðust í gífurlegri sprengingu þekktri sem súpernóva. Í þessari sprenginu var hinum nýsköpuðu frumefnum þeytt út í geiminn.

Það er síðan fyrir um 5.000 milljon árum að svokallaðar seinni kynslóða sólir eru farnar að brenna, en þær eru mörgu sinnum smærri en fyrri kynslóðin og brenna því margfalt hægar. Er sólin okkar ein slík seinni kynslóðar sól og hefur hún verið að brenna í um 5.000 milljón ár, eða helming af 10.000 millijón ára lífstíma sínum og á því um 5.000 milljón ára bruna eftir. Um ca. 400 milljón árum eftir að sól okkar var sköpuð hafði aðdráttaraflssvið hennar safnað í sig afgöngum úr súpernóvu og formað þá í pláneturnar, þar á meðal jörðina. Þetta þýðir að við mennirnir erum í orðsins fyllstu merkingu, skapaðir úr stjörnuryki. – En hvað hefur þetta svo að gera með spurninguna um samkenndareiginleika mannsins kynni einhver að spyrja?

Birting einfrumunganna og breyting þeirra í fjölfrumunga.

Saga alheimsins hefur að gera með myndina af aldri jarðarinnar og lífsins, en jörðin myndast fyrir um 4.600 milljón árum, en vísindin segja okkur að það hafi tekið hana um 600 millijón ár að kólna nægileg fyrir myndunlífsins. Þetta þýðir að klukka lífsins hefur verið að tifa hér á jörðu í um 4.000 milljón ár.

Fyrst birtist lífið í formi einfrumunga, sem kallaðir eru prokaryotes (fyrirkjarna) þar sem þeir hafa nánast engan kjarna, einungis lítinn einfaldan hringmyndaðan DNA strimil sem ekki getur safnað í sig þróunarupplýsingum eða eiginleikum. Einfrumungarnir—sem eru enn á meðal okkar—þekkja hvorki kynmök né dauða og fjölga sér með “binary fission-progeny” sem er svipað og þegar afleggjari er tekin af plöntu og ræktaður. Dauða þeirra ber svo að með utanaðkomandi skemmdum en ekki í gegnum ellihrörnun. Einfrum- ungarnir voru því eina lífið á jörðunni í um ca. 2.500 milljón ára og eru enn stór hluti hins lífræna hjúps hennar. Eru leyfar þessa lífs í dag kol og jarðolía, en sumt landsvæði er skapað af kalkleifum þeirra eins og til dæmis sumar Kyrrahafaseyjar og Florídaskagi.

Á 2.500 milljón ára einokunartímabili einfrumunganna byggðu þeir hinn lífræna hjúp jarðarinnar, þar á meðal hin súrefnisríka lofthjúp, en án þessa hefði frekari þróun lífsins ekki verið möguleg.

Tilkoma fjölfrumunganna.

Fyrir um 1.500 milljón árum koma svo fram einnrar frumu líufverur með aðskylinn kjarna og litningum eða eukaryotes, sem skipta sér í tvo kynhópa og fjölga sér með því að skiptast á erfðaefni. Þessir kjarna-einfrumungar eru að þróast næstu 800 milljón árinn þar til að fyrir um 700 milljón árum koma fram fjölfrumulífverur-- fjölfrumungarnir --fram á sjónarsviðið, en þetta eru lífverur sem hafa tvöfaldan DNA strimil sem leyfir söfnun þróunar og erfðaeiginleika og flutning hans á milli lífvera. Frumur fjölfrumunganna lifa í sambýli og mynda lífveruheildir sem fjölga sér með kynmökum og enda í dauða.

Fjölgun fjölfrumunganna er framkölluð með hlutverkaskiptingu í tvo kynhópa, karl og konu, sem hvort um sig gefa af sér hálfan DNA-strimil í kynmökum sem síðan sameinast og mynda nýjan einstakling í gegnum ferli sem kallað er meiosis. Þar á eftir skiptir sú fruma sem úr því myndast sér endurtekið í gegnum ferli er kallað er mityosis (frumuskipting) sem svo byggir hina nýju fjölfrumulífveru. Fjölfrumungarnir enda svo líf sitt í ellihrörnunardauða sem er fyrirfram forritaður í erfðaefnið.

Hin fyrstu 160 milljón ár fjölfrumunganna voru fremur einhliða og þeir einfaldir, enn fyrir um 540 milljón árum, í gegnum það sem almennt er kallað kambríska sprengingin (Cambrian Explosion), hófu lífverur þessar þróun í ógrynni af mismunadi tegundum af plöntum og dýrum. Um 320 milljón árum síðar, eða fyrir um 220 milljón árum, framkallaði þetta risaeðlurnar sem flökkuðu um jörðina í um 155 milljón ár en enduðu svo tilveru sína í enhvers konar náttúruhamförum framkölluðum af árekstri lofsteins eða halastjörnu, við plánetu okkar. Þetta var fyrir um 65 milljón árum síðan en þá steig lítið blóðheitt spendýr fram á sviðið og byrjaði þróun hinar stórkostlegu keðju af dýrum sem við þekkjum í dag og erum hluti af.

Það er svo fyrir 7 til 5 milljón árum síðan að forfeður okkar aðskilja sig frá öðrum prímötum (öpum) með því að flytjast niður á grundina og byrja að ganga uppréttir, sem síðan leiddi til gífurlegrar framþróunar á heila okkar og líkama. Þessi þróun leiddi svo til birtingu homo sapience, sem á sér stað fyrir um einni og hálfri milljón árum síðan. Á “lífsklukkumynd” okkar hér á undan er þessi tími tjáður með þykkt striksins sem vísar beint upp í “kl. 12 stöðuna”, en það jafngildir nokkrum sekúndum í lífstíð lífsins. Í byrjun þessa tíma fyrir einni og hálfri milljón árum síðan var heili forfeðra okkar þegar búinn að ná þeirri stærð sem hann hefur nú, en starfsþróun hans hefur aukist gífurlega síðan þá. Það sem er mjög undravert er sú staðreynd að hin samansafnaða vísindaþekking, sem líffæri þetta er hér að skoða, er tilkomin á einungis sekúndnubroti á tímaskala þeim sem fram kemur í hinni myndrænu lífsklukku okkar, en þetta kallar á spurninguna: Hver eru takmörk getu heila okkar?

Þessa spurningu ætlum við ekki að taka fyrir hér, en það er niðurstaða QF-kenningarinnar að geta heilans sé óendanleg. Það sem við ætlum að skoða næst eru rökin fyrir því hvers vegna við höfum ÉG- og VIÐ-svið í heila okkar

QF-kenningin og þróun grunn-DNA-forrita lífsins úr einfrumungum (prokaryotes) í fjölfrumunga (eukaryotes )
og “ÉG” og “VIÐ” sviða mannsheilans.

Í gegnum þau 2.500 milljón ár, sem lífið var eingöngu í formi einfrumunga, var DNA-forrit þeirra augljóslega afar einfalt þar sem það þurfti einungis að byggja eina sjálfstæða frumu og sjá um hana. Eru því einfrumungarnir einungis “ÉG-raunveruleiki”. Þegar lífið síðan fer í gegnum breytinguna úr einfrumungum í fjölfrumunga munu DNA-forrit fjölfrumunganna augljóslega hafa þurft að þróa miklar breytingar á sjálfum sér og framkalla verulega snjöll samvinnustjórnunarforrit. Hefur fjölfrumungurinn orðið að þróa getu til að samhæfa með öðrum frumum og til að taka að sér sérhæfð hlutverk í sambýlinu innan lífverunnar. Þetta þýðir að fram hefur þurft að koma einhvers konar “VIÐ-raunveruleiki” í hverri frumu og því um tvenns konar grunnforrit að ræða: Eitt sem sér um frumuna sjálfa og smíði próteinanna og síðan annað er sér um samhæfingarþarfir hennar. Nú er komið fram í vísindunum að þessu er þannig háttað. Þessi forrit eru skilgreind í QF-kenningunni með tvennum hugtökum úr eðlisfræðinni: explicate og implicate, en í einföldun heilalíkanakenningarinnar er þau kölluð “ÉG” og “VIÐ” forritin. Þetta--ásamt öðrum rökum--þýðir að skipta þarf kirnum DNA-sameindarinnar í tvenna jafna hópa (50/50) sem skilgreindir eru sem exon og intron. Núgildandi skiptingu sameindalíffræðinnar er í 2½ % erfðakóða (gena) og 97½ % ei-afritunar milligena DNA-kirnurusl.

Hugtökin exon og intron eru tekin úr skilgreiningu sameindalíffræðinnar á afritunarkirnum fyrir hnRNA sem koma frá DNA-forritunum (5%) til framleiðslu próteina, en þar eru exonin (2,75 ½ %) sem eru þær kirnur sem eru uppskriftin að próteinunum, en aftur eru svo intron (2,25 ½ %) kirnunar sem líffræði vísindin vita ekki til hvers eru og eru þau því skilgreind með öðrum rusl-kirnum.

Sem stendur eru um 97,5% kirna DNA-sameindarinnar skilgreindar sem “ei-afritunar milligena DNA-rusl ” þar sem ekki er vitað um neinn tilgang þeirra og ekki er heldur vitað um tilgang intron kirnanna í RNA-erfða- kóðaafritunum. Sem stendur er að finna í sameindalíffræðinni mikið um alls konar umdeildar tillögur varðandi tilvist þessara kirna. Hefur það verið erfitt fyrir marga einstaklinga sem eru vel að sér í sameindalíffræðinni og er kunnugt um þennan ágreining, að setja í samhengi hin stórkostlegu flókindi og snilli í DNA-framsetningunni (gene expression) og þurfa síðan að þiggja þá uppástungu að um 97,5% af hinum 3.200 milljón kirnum í hinum 100,000 milljón frumum í líkama okkar, séu bara einhvers konar rusl eða mistök náttúrunnar.
Hér gengur QF-kenningin svo langt að halda því fram að að skipta verði öllum kirnunum í tvo jafna hópa. Eru hópar þessir annarsvegar 50% "intron-VIÐ-kirnur”, sem eru kirnur þær er innihalda "stjórnunarforriti DNA-sameindarinnar", og hinsvegar 50% "exon-ÉG-kirnur”, sem eru “framkvæmdaforrit DNA- sameindarinnar". Síðari hópurinn er sá hluti kirnanna sem inniheldur hina 30-35.000 erfðakóða (gen), sem eru uppskriftir lífsins til próteinaframleiðslunnar. Þetta er grundað fyrst og fremst í þeirri staðreynd að lífsafkomu- möguleikar fjölfrumunganna byggjast aðallega á lífræðilegri samvinnustarfsemi, en þetta kemur sérstaklega fram þar sem þessi starfsemi bregst í "intron-VIÐ-kirnu” forritunum sem veldur hruni á lífsstarfsemi fjölfrumunganna og leiðir þá til dauða, en þetta er sérstaklega áberandi í frumum sem verða krabbameinssjúkar.
Þessi ofangreinda raunveruleikaskipting DNA-forritanna flyst yfir í mannsheilann þar sem hún kemur fram í “ÉG” og “VIÐ” brennipunktum boðefnaframleiðslunnar, en truflun á starfsemi “VIÐ” pólsins kemur fram í öllum taugaánetjunar- og geðsjúkdómunum og er sérstaklega áberandi maníu og einhverfu.

Það ætti að vera augljóst að samfélagslegir lífsafkomueiginleikar einstakrar frumu í fjölfrumungunum, ættu að að skila sér út í umhverfið á mismunadi hátt og í mismunadi formum, einkum þegar um er að ræða eigin tegund. Er það einmitt reyndin og er þetta sérstaklega áberandi í hjarðar lífi sumra dýrategunda, eins og í samfélags þörf mannsins, sem er félagsvera númer eitt.

Frá fæðingu QF-kenningarinnar árið 1984, hefur hún haldið því fram að í fjölfrumungum birtist DNA-eiginleikar sérhverjar frumu í grunnforitum heila þeirra og hér eru “ÉG-sviðs” og “VIÐ-sviðs” forritin brennipunktar grunnforritanna. Í heila háþróaðs fjölfrumungs eins og mannsins, sem hefur byggt þróunarferil sinn á samvinnu, en ekki á kjafti, klóm og fráum fæti, verða þessi forrit hvorki meira né minna en aðal- boðefnastjórnuarforrit heila hans, enda er maðurinn félagsvera fram um aðrar dýrategundir.

Það var nú árið 2003--19 árum eftir kennilegu uppgötvun QF-kenningarinnar--sem “VIÐ-sviðs” forrit heilans uppgötvast fyrir tilviljun í taugalíffræði tilraunum, enda ekki að undra þar sem ekki hafði hvarflað að vísindamönnum að slíkt svið væri til staðar í heilanum. Það sama var uppi á teningnum hjá höfundi QF-kenn- ingarinnar sem fékk sínar upphaflegu hugmyndir í gegnum afar sérstaka andlega upplifun í jógaiðkun sinni. Var insæi hans í formi skammtafræði Vennmynda-mengis sem fjallaði um fyrstu sekúndu sköpunarinnar. Þar birtist honum líkan sem í skammtafræðinni er kallað “skammtabylgja alheimsins”, en um leitina að því innsæi hefur prófessor Sephen Hawking, árið 1984, sagt eftirfarandi:

“Ég vildi gjarnan fá að vita nákvæmlega hvað gerðist á milli sekúndu 10-33 og sekúndu 10-43. Það er þar sem hin endanlegu svör við öllum spurningum um alheiminn—að meðtöldu lífinu sjálfu--er að finna."

Hið almynda-samhverfa líkan QF-kenningarinnar af heilanum er byggt á þeirri uppröðun DNA-kirnanna sem áður hefur komið fram, ásamt tvíþættri virkni vitundarsviðsins, en án hennar eru líkönin ekki hæf um að gefa þau svör sem sóttst er eftir varðandi hinar starfrænu truflanir mannsheilans. Þessu er lýst í umtalsverðum smátriðum í ALKAÞRAS fyrirlestrinum sem er að finna:

http://www.peace-files.com/ALKATHRAS/00_A-Inngangur.html

"spegiltaugar" mannsheilans og samkendar/samúðar virkni þeirra!

Í júlí 2003 birtu tveir ítalskir vísindamenn í Parma á Ítalíu, Dr. Giocomo Rizzolati og Dr. Laila Craighero, grein í hinu virta blaði Annual Review of Neuroscience, en greinin fjallaði um uppgötvun þeirra á svokölluðum SPEGILTAUGUM. Ári síðar var þessari uppgötvun fagnað sem tilkomumiklu vísindaafreki og sumir gengu jafnvel svo langt að leggja það til jafns við uppgötvun samsetningar DNA-sameindarinnar, en flestir voru sammála um að þær kynnu að hafa mikla þýðingu fyrir framtíðar skilning okkar á mannsheilanum. Fyrir höfund QF-kenningarinnar, var þetta rannsóknarstaðfesting á kenningunni. Vísindamennirnir sem gerðu uppgötvun- ina, skilgreindu spegiltaugasviðið í rúmskynjunarhvelinu, réttilega sem samkenndar- eða samúðarmiðstöð heilans. Þetta er það sem QF-heilalíkönin sögðu til um þegar árið 1984 og birt var á prenti 1998 og 2002. QF-heilalíkönin sögðu til um staðsetningu þessarara taugastöðvar—og þar er hún nefnd “VIÐ-sviðsheila- stöðin“--á svipuðum stað og þær hafa nú verið uppgötvaðar, en þetta er einmitt svipað svæði og Déjà vu svæði heilans er að finna.
Munurinn á QF-kenningunni og spegiltaugakenningunni er hinsvegar sá að samkvæmt QF-heila- líkaninu er spegiltaua svæði efnishvelsins það svæði sem mín kenningin skilgreinir sem miðstöð fyrir “ÉG-skynjunina“--og er jafnframt Brocka-talsvæðið hluti þess.

Á internetinu gefur að líta myndbandsúrklippu frá NOVAsciencNOW þar sem Robert Krulwich segir frá þessum upgötvunum. Er slóðin á þennanna vef eftirfarandi:

http://www.pbs.org/wgbh/nova/sciencenow/archive/

"Á einhverjum tímapunkti í lífi sínu, mun sérhver vísindamaður fara að öðlast dýpri áhuga á vinnu sinni og fara að spyrja sjálfansig hvaða tilgangi hún þjóni. Þá mun hann standa frammi fyrir því að verða að velja. Fari hann að spyrja spurninga og reyna að finna svör við þeim--til að skylja hvaða tilgang vinna hans hafi--mun hann líta út sem bjáni í augum starfsfélaga sinna. Á hinn bóginn getur hann látið þetta ógert og mun þá ekki líta út sem bjáni og mun læra meira og meira um minna og minna... Þú verður að taka ákvörðun um að þora að líta út eins og bjáni."

Tilvitnun frá: Professor Karl Pribram.

EFTIR ÞAÐ SEM HÉR Á UNDAN HEFUR KOMIÐ FRAM VAKNAR SPRUNINGIN: HVAÐ ER ÞAÐ ÞÁ SEM ORSAKAR AÐ “VIÐ-SVIÐ” HEILANS EÐA SPEGIL- TAUGAR RÚMSKYNJUNARHVELSINS, STARFA SVO MISMUNANDI Í EINSTAKLINGUM?

Hverjar eru orsakir hinna starfrænu trufluna á "við" eða "samkenndar" heilastöð mannanna?

Tvenns konar gallar koma fram í mannsheilanum og eru það annars vegar óafturkallanlegar vefrænar skemmdir og hins vegar starfrænar truflanir, sem mögulegt er að leiðrétta. Vefrænar skemmdir eru orsakaðar af slysum, sýklum, bakteríum og vírusum, en hvernig starfrænu truflanirnar verða til, er ekki vitað, en undir þær heyra erfðagallarnir. Eru starfrænu truflanirnar vel þekktar og þeim lýst af vísindum okkar en orsakavirkni þeirra er með öllu óþekkt og á það orsakir sína í því að þær eru í stjórnun genamengisins (gene expression) og því skammtafræðilegs eðlis. Skammtagrunnur líffræðinnar er margfalt smærri en sterkustu smásjár geta greint og því illrannsakanlegar og hefur því ekki tekist að finna orsakir þess aragrúa af statristískum starfrænu sjúkdómum sem hrjá manninn.

Þegar QF-kenningin kom fram 1984, kom upp sá möguleiki að hægt væri að öðlast nýtt innsæi í skammtavirkni DNA-sameindarinnar og var hafist handa við að skapa fyrstu líkönin af virkni mannsheilans, en grunnurinn að heilastarfseminni er á skammtasviðinu. Kom fljótlega í ljós að ef líkönin væru byggð samkvæmt ábendingu QF-kenningarinnar, gætu þau svarað nánast öllum spurningum varðandi hinar starfrænu truflanir. Voru fyrstu truflanalíkönin sett upp með það fyrir augum að öðlast innsæi í það hvernig neysla mannsins á alkóhóli gjörbreytti persónuleika hans og framkallaði taugánetun á gervitaugahemla. Var niðurstaðan sú að í truflun þeirri sem á sér stað í gerviboðefna-endurupptökusamskiptunum í taugabilunum--sem gerist í heilanum á að giska 600.000 milljón sinnum á sekúndu--væri móttöku-taugunum ranglega umpólað sem var jafngyldi þess að afriti af ÉG-efnisheilahvelinu væri troðið ofan í VIÐ-rúmheilahvelið, eins og fram kemur á næstu síðu.

Bláu skálínurnar VIÐ-rúm-heilahvelsmegin á myndinni tákna þær starfrænu truflanir sem hin ranga umpólun veldur og er þeim gefin ýmis nöfn, en hugtak QF-kenningarinnar er filter. Með nægilega miklum uppsöfnuðum filter truflast taugahemlaframleiðsla VIÐ-rúmhvelsins svo mjög að einstaklingurinn getur ekki framkallað nægilega mikið af náttúrulegum taugahemlum og verður því að neyta gervi-taugahemla í ýmsu formi, aðalega alkóhóls. Fékk sjúkdómurinn sem af þessu leidd því heitið alkóhólismi.

Þegar svo hönnuður líkansins fékk í hendurnar rannsóknarniðurstöður eineggja-tvíburarannsókna Minnesota- háskóla er sýndu að hegðunarmunstur mannsins fluttust til með erfðunum, varð honum ljóst að þær söfnuðust saman í gegnum kynslóðirnar. Þetta gerðis í heila allra þeirra er neyttu alkóhóls og annarra hugbreytandi efna, en sem stendur verður einn þriðji þeirra að alkóhólistum.

Það sem er öllu óhuggulegara er sú tillaga QF-kenningarinnar að þær starfrænu truflanir—filter—sem myndast í mannsheilanum, geta tekið “skammtastökk” út í aðra vefi líkamans og með því framkallað þann aragrúa af statistískum sjúkdómum sem enn eru með öllu óútskýrðir orasakalega. Á þetta jafnframt við um 70% þess krabbameins er verður til við stökkbreytingar án eiturefnaorsaka. Varð hönnuðinum ljóst að afleiðingar aklóhólneyslu mannsins voru margfallt verri en það að framkalla rugl, illindi, slys og drykkjusjúklinga, heldur var það meginorsök allrar úrkynjunar mannsins, en mismunurinn á drykkjsjúkling og alkóhólista er að sá síðari gerir eitthvað í málinu. Alkóhólneysla mannsins hefur því margfalt verri afleiðingar en menn hafa gert sér ljóst vegna hinna hægfara breytinga sem það hefur á grunnforrit heilans, einkum VIÐ-rúm-heilahvelspólanna, sem eru samtengdir trúarsviði heilans.

Sé þetta rétt sem hér kemur fram, þá þýðir það að með því eru mögulega komnar fram víðtækustu og þýðingamestu skýringar á mannheilanum og starfi hans fram til þessa. Varð hönnuði fyrirlestrarins mikið við að verða meðvitaður um þetta þar sem hann sá fram á hversu erfitt væri að koma þessum hugmyndum á framfæri með það fyrir augum að stemma stigu við þeim hörmungum sem alkóhólið er að framkalla nú í sívaxandi mæli í mannkyninu, en þær vaxa með veldisvísi kynslóðanna.

Það er augljóst að skýringar þær og myndir sem koma fram hér á undan eru afar mikil einföldun á gífurlega flóknu máli. Nánari umfjöllun í smátriðum yrði að vera á háskólastigi og því ekki boðleg fyrir almenning, en hér verða orð hins kunna taugalífræðings og fyrrum rektors í Harvard, dr. Gerald D. Fischbach frá árinu 1993, mjög viðeigandi: "Heimspekileg leit verður að vera studd með tilraunum sem eru nú á meðal hinna mest áríðandi, ögrandi og örvandi í öllum vísindagreinum og sögu vísindanna. Lífsafkomumöguleikar okkar, og sennilega alls lífs þessarar reikistjörnu, byggjast á enn fullkomnari skilning okkar á mannshuganum."

Síðast en ekki síðst eru svo orð Krists, sem í ljósi þess sem hér hefur komið fram, breytist í tauglíffræði- og boðefnaframleiðslusérfræðing, ofan á allt annað sem hann var: "Elska skalt þú Drottin, Guð þinn, af öllu hjarta þínu, allri sálu þinni og öllum huga þínum (trúarsvið heilans).' Þetta er hið æðsta og fremsta boðorð. Annað er þessu líkt: ,Þú skalt elska náunga þinn (samkendarsvið heilans) eins og sjálfan þig.' Á þessum tveimur boðorðum hvílir allt lögmálið og spámennirnir."

Þetta þýðir að við ættum öll að vera að hugas; "Hvað er ég að hugsa?", en Descartes--þrátt fyrir að hann væri Jesuiti--kann að hafa mist af því að hitta naglann á höfuðið þegar hann sagði: "cogito ergo sum", eða "Ég hugsa, því er ég!" Hann hefði verið nær sannleikanum hefði hann sagt: "Ég hugsa VIÐ, því er ég!"

Loka niðurstöður QF-kenningarinnar eru sem áður að skerðingin á hinum "mannlegu sam- kendareiginleikum" okkar er orök allra styrjalda, glæpa og mannvonsku í mannkynssögunni, til viðbótar við að skerðingin er að orsaka alla statistísku sjúkdóma mannsins OG AÐ þetta er orsakað af mengun mannsins á heila sínum, með neyslu hans á ALKAHÓLI og öðrum hugbreytandi efnum, sem smám samann breyta grunn-forritum heila okkar í gegnum kynslóðirnar. Þetta er skýrt í ALKAÞRAS fyrirlestrinum sem er að finna:

http://www.peace-files.com/ALKATHRAS/00_A-Inngangur.html

“Ef Djöfullinn er ekki til, en maðurinn hefur skapað hann, þá hefur hann vissulega skapað hann í sínni eigin ímynd og líkingu.”

Tilvitnun frá: Fyodor Mikhailovich Dostoevsky.

Spurningarnar viðkomandi sköpun hins illa og "skortsins á samkennd" meðal mannanna kallar á fræga sögu úr eðlisfræði tuttugustu aldarinnar.

Eðli tilvistar og fjarvistar, birtingar og hverfileika.

Skapaði Guð allt það sem hefur tilvist? Hefur hið illa tilvist? Skapaði Guð hið illa?

Háskólaprófessor við vel þekkta æðri menntastofnun ögraði nemendum sínum með eftirfarandi spurningu. "Skapaði Guð allt það sem hefur tilvist"

Hugrakkur nemandi varð til svara, "Já, það gerði hann!"

"Guð skapaði allt?" ítrekaði prófessorinn.

"Já herra, það gerði hann vissulega," svaraði nemandinn.

Við þessu brást prófessorinn með frekari spurningum, "Ef Guð hefur skapað allt; þá hefur Guð skapað hið illa. Og með því að hið illa hefur tilvist, þá gengur í gyldi sú regla að verkin skilgreini meistarann, þá getum við gengið út frá því að Guð sé hið illa."

Hér varð nemandinn hljóður og bauð ekki svar við tilgátu-skilgreiningu prófessorsins. Prófessorinn-- auðsjáanlega mjög ánægður með sjálfan sig--stærði sig nú af því að hafa enn einu sinni enn sýnt fram á að hugmyndir mannanna um Guð væru mýtur, eða goðsagnir einar.

Annar nemandi rétti upp hönd sýna og biðjandi um orðið og sagði, "Má ég spyrja yður spurningar herra prófessor?"

"Að sjálfsögðu", svaraði prófessorinn.

Nemandinn stóð upp og spurði, "Herra prófessor hefur kuldi tilvist?"

"Hverskonar spurning er þetta? Auðvitað hefur hann tilvist. Hefur þér aldrei verið kalt?" gall í prófessornum, en hinir nemendurnir flissuðu að hinni bjánalegu spurningu nemandans

Hin spyrjandi nemandi hélt þá áfram og svaraði, "Herra, í raun hefur kuldi ekki neina tilvist. Samkvæmt lögmálum eðlisfræðinnar þá er það sem við köllum kulda í raun fjarvera hita. Allir hlutir eru rannsóknarhæfir þegar þeir hafa, eða gefa frá sér, orku og hiti er það sem lætur hlutina hafa, eða gefa frá sér, orku. Absolút núll eða alkul (-273.16° Celsius eða -459.69° Fahrenheit eða Kelvin 0) er algjör fjarvist hita; en allt efni verður hlutlaust og óhæft um hverskyns efnahvörf við þetta hitastig. Kuldi hefur því ekki tilvist. Við skópum þetta orð til að lýsa því hvernig okkur líður þegar við erum án hita."

Nemandinn hélt spurningu sinn áfram, "Prófessor, hefur myrkur tilvist?"

Prófessorinn svaraði, "Að sjálfsögðu er það til."

Nemandinn svaraði, "Enn aftur hafið þér rangt fyrir yður herra prófessor, myrkur hefur heldur ekki tilvist. Myrkur er raunverulega aðeins fjarvera ljóss. Við getum rannsakað ljós, en ekki myrkur. Staðreyndin er sú að við getum notað prisma-strending Newton's til að brjóta í sundur hvítt ljós í marga liti og rannsakað hinar mismunandi bylgjulengdir og tíðnir hvers litar fyrir sig. Þú getur ekki mælt myrkrið. Einfaldur ljósgeisli getur brotist inn í heim myrkursins og lýst hann upp. Hvernig getur þú vitað hversu myrkt ákveðið rúmmál rúmsins er? Þú mælir ljós það sem er á staðnum. Er þetta ekki rétt? Myrkur er orðatiltæki notað af manninum til að lýsa því hvað gerist þegar ekkert ljós er til staðar."

Eftir stutta pásu, spurði nemandinn prófessorinn að lokum, "Herra, hefur hið illa tilvist?"

Orðin nokkuð óöruggur svaraði prófessorinn, "Að sjálfsögðu, eins og ég hefi þegar sagt. Hið illa gefur að líta í daglegum dæmum um grimmd mannana í garð hvors annars. Hið illa gefur að líta í hinum mikla fjölda af glæpum og ofbeldisverkum alstaðar í heiminum. Þetta eru vitnisburðir um ekkert annað en tilvist hins illa."

Svar nemandans var á þessa leið, "Hið illa hefur ekki tilvist, herra, eða hefur að minnstakosti ekki tilvist í sjálfu sér. Hið illa er fjarvera Guðs. Það er eins og myrkrið og kuldinn, orð sem maðurinn hefur skapað til að lýsa farvist Guðs. Guð skapaði ekki hið illa. Hið illa er afleiðing þess sem gerist þegar maðurinn hefur ekki kærleika Guðs í hjarta sínu. Það er eins og kuldinn sem kemur þegar engin hiti er til staðar, eða myrkrið sem kemur þegar ekkert ljós er til staðar."

Við þetta tók prófessorinn sæti sitt í auðmýkt.

Nafn hins unga spyrjenda og svarenda: Albert Einstein

Góðar stundir.

QF-L-00	The QF-Letters Introductions
*QF-L-*01	The QF-theory's Alternate Mathematical Solution
*QF-L-*02	The End of Theoretical Physics
*QF-L-03***	Parallel Universes and the Limits of Mathematics
*QF-L-*04	The BBC Riddle of: "God on the Brain"
*QF-L-*05	The Riddles of Déjà vu to the Autism Mysteries
*QF-L-*06	Two Kinds of Hippocampal Volume Loss
*QF-L-*07	After the Genome Article - After the Double Helix
QF-L-08	QF-kenningin og trúarsvið mannsheilans
QF-L-09	QF-kenningin og samkendarsvið mannsheilans
QF-L-10	QF-kenningin og sameining trúar og vísinda
QF-L-11	EPR-paradoxes--Bells Theorem--Aspect Experiment
QF-L-12	The QF-theory and the Double Slit Phenomena
QF-L-13	The Anthropic Principle and the QF-theory
QF-L-14	The Search for Alcoholism and God in Our Genes
QF-L-15	"Theory of Everything" Questions Plaguing Physics
QF-L-16	Richard Feynmann's Riddles of Gravity
QF-L-17	The Fine Structure Coupling Constant Riddle
QF-L-18	Interview with the Mysterious Mr. 666
QF-L-19	The Riddle of Nature's Three Fundamental Colours
QF-L-20	The Epilogue