Er-GUD-i-genum-okkar

Er GUÐ í genamengi okkar?

QF-ritgerðirnar og efni þeirra:

QF-L-00	The QF-Letters Introductions
*QF-L-*01	The QF-theory's Alternate Mathematical Solution
*QF-L-*02	The End of Theoretical Physics
*QF-L-03***	Parallel Universes and the Limits of Mathematics
*QF-L-*04	The BBC Riddle of: "God on the Brain"
*QF-L-*05	The Riddles of Déjà vu to the Autism Mysteries
*QF-L-*06	Two Kinds of Hippocampal Volume Loss
*QF-L-*07	After the Genome Article - After the Double Helix
QF-L-08	QF-kenningin og trúarsvið mannsheilans
QF-L-09	QF-kenningin og samkendarsvið mannsheilans
QF-L-10	QF-kenningin og sameining trúar og vísinda
QF-L-11	EPR-paradoxes--Bells Theorem--Aspect Experiment
QF-L-12	The QF-theory and the Double Slit Phenomena
QF-L-13	The Anthropic Principle and the QF-theory
QF-L-14	The Search for Alcoholism and God in Our Genes
QF-L-15	"Theory of Everything" Questions Plaguing Physics
QF-L-16	Richard Feynmann's Riddles of Gravity
QF-L-17	The Fine Structure Coupling Constant Riddle
QF-L-18	Interview with the Mysterious Mr. 666
QF-L-19	The Riddle of Nature's Three Fundamental Colours
QF-L-20	The Epilogue

Til innngangsíðu íslensku útgáffunnar

Áttunda QF-ritgerðin:

Ritgerð þessi var upphaflega framset sem fyrir lestur þann 29 apríl 2005 og nú síðast uppfærður þann 4 desember 2007.

Nýjasta staða erfðavísindanna viðkomandi spurningunni:
“ER GUÐ Í GENUM OKKAR?”

Á meðan vísindin hafa ekki leyst ráðgátuna um vitundina, eru allar yfirlýsingar um að einhver einn erfðakóði genamengisins ráði ákveðnu hugarfari, mjög vafasamar.

Eftirfarandi efni er þríþættur fyrirlestur sem fluttur var í Guðspekifélaginu þann 29 apríl 2005. Er tilefni fyrilestrarins leiðaragrein úr TIME vikuritinu frá því 29 nóvember 2004, en kveikjan að greininni var ný útkomin bók sameindalíffræðingsins, Dr. Dean Hamer, "GUÐS-ERFÐAKÓÐINN; HVERNING TRÚ ER FORRITUÐ Í GENAMENGI OKKAR" eða "THE GOD GENE; HOW FAITH IS HARDWIRED INTO OUR GENES". Var greininn auglýst á forsíðu tímaritisins.

Var efni fyrirlestrarins samantekið og flutt af Páli J. Einarssyni. Er þar fyrsti hlut fyrirlestrarins stutt ágrip af þróunarsögu geneamengisrannsókna sameindalíffræðinnar á síðari hluta tuttugustu aldarinnar, með nokkrum útskýringum á helstu hugtökum sem notuð eru í þeim. Annar hlutinn er svo þýdd og stitt grein TIME vikuritsins, en hún er skrifuð af Jeffrey Kluger. Þriðji hluti fyrirlestrarins er svo stuttur samanburður á stöðu sameindalíffræðinnar, ásamt niðurstðum Dr. Hamers, viðkomandi spurningunni um tilvist einhvers GUÐs gens, séðum í ljósi QF-kenningarinnar. Samanburður þessi skoðar niðurstöður þær sem nú er að finna á skurðaregg raunvísindann viðkomandi DNA-sameinidinni og starfsemi hennar og niðurstöðum þeim sem fram koma í QF-kenningunni á þessu sviði. QF-kenningin er byrt í bókinn THE LITTLE SCROLL og í The PEACE-Files. QF-kenningin er Fullkomin Sameiningar-kennig eðlisfræðinnar, eða það sem heitir á ensku; Complete Unification Theory in physics. Er hér um að ræða það sem kallað er "samsetningarkennigu", eða "paradigm" og er hún sú eina slík sem okkur er kunnugt um sem inniheldur Áhorfendann, eða The Observer, Lífe , eða Lifið og Vitundind Heilans, eða The Consciousness of the Human Brain og er hún því rétitilega skilgreind sem:

"Kenningin um allt" eða "The Theory of Everything"

Því er hér haldi fram að QF-kenningin hafi leyst gátuna um hina andlegu og trúarlegu eiginleika mannsins og samkvæmt þeirri niðurstöðu er spurningin um GUÐS-genið/erfðakóðann og spurningin um ALKAHÓLISMA-genið/erfðakóðann, sama spuriningin. Samkvæmt kenningunni er þessi spurning og svarið við henni, jafnframt spurningin og svarið um alla hina svokölluðu "statistísku" sjúkdóma mannsins, þar á meðal krabbameinið.

Leiðaragrein TIME-vikuritsins þann 29. nóvember 2004.

Ný útkominn bók líffræðingsins, dr. Dean Hamer “Guðs-erfðakóðinn; Hvernig trú er forrituð í genamengi okkar” eða “The God gene; How faith is hardwired into our genes” var til umfköllunar í grein TIME- vikurtisins þann 29. nóvember 2004. Greinin var auglýst á forsíðu blaðsins.
Er uppgötvun sú sem fjallað er um í grein þessari, séð hér af fyrirlesaranum sem mjög vafasamt framlag til skilnings okkar á hugsunar- og vitundarvirkni mannsheilans. Kemur fram í greininni að hann er ekki einn um skoðun þessa. Sú hugmynd að einhver einn boðefnakóði eða gen sé á bakvið hinar andlegu upplifanir og trúartilfinningar mannsins, er hér séð sem afar langsótt. Boðefnin eru hvorki hugsanir okkar, né uppspretta þeirra. Boðefnin eru afleiðingar hugsananna og stilla raunveruleika- jafnvægi heilans í takt við þær, en við andlegar upplifanir framkallast mikið af boðefnum.

Hér á eftir skoðum við þróunina í líffræðinni, ásamt umrædda blaðagrein og reynum að skýra eitthvað hvað er á bakvið ágreininginn.

VIÐ BYRJUM Á AÐ SKOÐA STUTTLEGA HVAÐ MENN ERU AÐ TALA UM ÞEGAR ORÐIN GENAMENGI EÐA ERFÐAKÓÐI ERU NOTUÐ. ÞETTA ER JAFNFRAMT STUTT ÁGRIP AF SÖGU ERFÐAFRÆÐINNAR Á TUTTUGUSTU ÖLDINNI OG KOMA ÞAR FRAM HINIR NÝJU LEYNDARDÓMAR GENAMENGISINS.

Uppgötvun byggingar DNA-sameindarinnar.

•

Árið 1943 fann breski vísindamaður- inn dr. William Astbury aðferð til að framkalla fyrstu röntgenmyndirnar af DNA-sameindinni. Tíu árum síðar framkölluðu þau Rosalind Franklin og Maurice Wilkins með aðferð þessari röntgenmyndir þær sem þeir Francis Crick og James Watson notuðu til að ráða gátuna um DNA-sameindina. Fyrir uppgötvun þessa fengu þeir Crick, Watson og Wilkins Nóbelsverðlaunin í læknisfræði árið 1962. Rosalind Franklin var þá látin af völdum geislunar þeirrar sem hún varð fyrir við röntgenmyndatökuna. Crick og Watson uppgötvuðu uppröðun hinna fjögurra kjarnasýrusameinda--kallaðar kirnur í íslensku--adenine, cytosine, quinine og tymine, sem festar eru á sykurfósfatsameindir sem síðan er raðað upp þannig að þær mynda eins konar skrúfustiga. Það var svo "skrúfustigaformið" sem gerði afritun allrar sameindarinnar mögulega þar sem í hinum svokölluðu “base-pairs” kirnanna var alltaf um sömu pörunina að ræða. Það er að segja að á móti C-kirnu (cytosine) var alltaf um G-kirnu (quinine) að ræða, en á móti T-kirnu (thymine), alltaf A-kirna (adenine). Þær af DNA-kirnunum sem mynduðu

erfðakóðana (genin) voru síðan afritaðar með öðrum slíkum kirnum og mynduðu þau svokölluð RNA-afrit. Þessi RNA- afrit voru síðan upp- skriftin til samsetningar á amínósýrum þeim er mynda prótein þau sem byggðu líkama fjölfrum- unganna.

Um 1977 hafði sameindalíffræðin uppgötvað að mestur hluti kirnanna í DNA-sameindinni voru ekki afritaðar til framleiðslu á próteinum. Sama ár sýndi Robert og Sharp tilraunastofan fram á að jafnvel kirnukeðja sú sem myndaði erfðakóðann var slitin í sundur með kirnum sem klipptar voru út úr RNA-afritinu þar sem þær voru ekki með nein skilaboð til afritunar. Fengu kirnur þessar nafnið “intron”, en svo aftur þær sem báru upplýsingarnar um próteinasmíðina, nafnið “exon”. Hinum mikla aragrúa kirna sem var að finna á milli genanna var gefið nafnið “ei-afritunar-DNA”, eða “milli-erfðakóða-DNA”, eða jafnvel “rusl-DNA”. Ekki tókst að skýra tilvist “intronanna” né “rusl-kirnanna” öðruvísi enn að hér væri um að ræða einhvers konar "sjálfstæðar sníkju-kirnur" eða “leifar úr þróunarferlinu síðastliðin 15.000.000.000, sem náttúrunni hefði láðst að þurrka út”.

Bygging og pökkun DNA-sameindarinnar.

Boðefna- og próteinframleiðsla tauga og vefja.

Endanleg talning og skráning kirna DNA-sameindarinnar, ásamt kortlagninu erfðakóðanna-genanna.

Skömmu fyrir aldamótin komu fram í Bandríkjunum tvö risafyrirtæki sem höfðu það markmið að telja, skrásetja og kortleggja allar kirnur DNA-sameindar mannslíkamans. Þetta var annars vegar fjölþjóða ríkisfyrirtækið THE HUMAN GENOME PROJECT og hins vegar einkafyrirtækið CELERA GENOMICS. Voru talninganiðurstöður beggja fyrirtækjanna birtar samtímis í ágúst árið 2000, en kortlagningarniðurstöðurnar í febrúar 2001. Niðurstöður þessarar merku ofurtækni voru þær að hinir tveir strimlar af sykurfósfatkeðjum innihéldu um 3.200.000.000 kirnur. Við kortlagningu genamengisins voru upphafniðurstöðurnar þær að einungis um 30-35.000 erfðakóðar væru til staðar. Áður hafði verið talað um 50-100 þúsund erfðakóða og hafði jafnvel eitt líftæknifyrirtækið tekið út einkaleyfi á 140.000 erfðakóðum. Mörgum til mikillar furðu var útkoman nú sú að einungis um 1% kirna DNA-sameindarinnar mynduðu erfðakóðanna en tveim árum síðar kom í ljós að erfðakóðarnir sem voru uppskriftin að próteinum mannslíkamans voru aðeins 20 til 25.000. Þetta svaraði til 32 milljóna af hinum 3.200 milljónum kirna DNA-sameindarinnar, en restin--3.168 milljónir--eru nú taldar vera tilgangslaust “intron-rusl”, eða "ei-afritunar-milligena-DNA-rusl". Frétt þessi vakti undrun mjög margra og var nú farið að kalla þessar kirnur “rusl”, “dót” eða “drasl” og þær ýmist útskýrðar sem leifar úr þróuninni sem náttúrunni hefði láðst að losa sig við, eða einhvers konar sjálfstæðir “puttalingar” – “hitchhikers”.

Upphafleg DNA-kortlagning sameindalíffræðinnar.

Við kortalagningu genamengisins varð ljóst að um svipaðan fjölda erfðakóða—um 20 til 25.000—var að ræða í músinni og sömuleiðis í fílnum. Einungis þurfti að afrita kóðana sjaldnar til að búa til músina og oftar fyrir fílinn. Jafnframt þessu öllu var nú vitað að sami erfðakóðinn getur verið afritaður allt að nokkur þúsund sinnum og afritið síðan klippt til þannig að út komi sífellt önnur tegund af próteini. Hafa fundist dæmi um að allt að 38.000 mismunandi afrit séu framkölluð úr sama erfðakóðanum. Klippingin átti sér stað með tilstilli svokallaðra “klippi- og tengisameinda” (spliceosomes), en þessi sameind er í dag ein mesta ráðgáta sameindalíffræðinnar. Við tilkomu þessara upplýsinga spurðu menn sig hvað stjórnaði þessari furðusameind og varð mönnum ljóst að gátan um DNA-sameindina og lífið var einungis að hluta til leyst og jafnframt orðin mun flóknari en við upphaflega uppgötvun samsetningar DNA-sameindarinnar. Áður höfðu svokölluð “homeotic genes” , eða “stýrigen” verið uppgötvuð og því lengi trúað að í þeim væru forritin að stjórnun erfðakóða afritunarstarfseminnar. Þá var stýrigeni því sem býr til auga músarinnar víxlað við stýrigen það sem býr til auga ávaxtaflugunnar og komu rétt augu á kvikindin, en við það varð ljóst að ekki var um að ræða að stjórnunarupplýsingarnar væru fólgnar í stýrigeninu, heldur kæmu þær annars staðar frá.
    Spurningin um stjórnun erfðamengisins er nú orðin sífellt meiri kvöð, en ennþá er ekki vitað hvaðan hún kemur. Þetta eru spurningar um hvað stjórni formsköpun, sérhæfni og samvirkni frumustarfsseminnar í því gífurlega flókna genasamspili sem myndar fjölfrumunga.
    Í tilefni af birtingu kortlagninganiðurstaðna erfðamengisins í febrúar árið 2001, birtu hin tvö risafyrirtæki fjölda yfirlýsinga þessu viðkomandi, en þar segir hvað mest yfirlýsing CELERA GENOMICS vísindamannanna sem hljóðar svo í lauslegri þýðingu: " Vegna tiltölulega lítils fjölda gena, telja vísindamenn Celera að nauðsynlegt verði að horfa annað í leitinni að þeim flókindum sem eru innifalin í þróun mannverunnar og þeirri starfsemi sem framkallar hið flókna stjórnkerfi sem viðheldur sköpunar- og endurnýjunarstarfi frumunnar. Þeir líta svo á að rannsóknarvísindamenn geti kannað fjölda af þeim þáttum sem nú eru aðgengilegir með tilkomu hinnar greinagóðu þekkingar á svæðum í erfðamenginu sem ekki innihalda erfðakóða. Þetta inniheldur erfðakóðalaus svæði sem framkvæma stjórnunarþætti þá sem ráða erfðakóðaforituninni og frumustarfsemi þeirri er framkallar byrjunar- og stöðvunarskipanir í afrituninni á DNA-erfðakóðunum (formauka eða epigenitics)."

Að fengnum öllum þessum upplýsingum sáu fjárfestar að framtíðarhorfur líftækniiðnaðarins voru ekki eins bjartar og talið hafði verið og hrundu nú verðbréf slíkra fyrirtækja niður í kjallara eins og mörgum landa okkar er kunnugt um af eigin reynslu. Ekki dugði til allt fjölmiðlatal almannatengslaþjóna þessara fyrirtækja um það hvaða erfðakóða kraftaverkaflóðbylgja stæði nú fyrir dyrum. Þar töluðu menn um að fyrirtæki þeirra myndu nú hið snarasta fara í það að uppgötva hinar og þessar kirnur eða erfðakóða sem orsökuðu hina ýmsu eiginleika og sjúkleika mannsins. Þegar er nú búið að uppgötva flesta erfðagalla sem felast í rangri kirnuforritun, en gátan um frumorsakir nánast allra statistísku sjúkdóma mannsins, er enn óleyst. Í þessum sjúkdómum er ekki um vírus eða bakteríur að ræða.
   Er óljóst hvort svarið sé að finna í erfðakóðauppskriftum próteina eða stjórnun genamengisins, en minna hefur verið talað um að hún sé en lítiðskilin starfsemi genamengisins í sameindalíffræðinni. Uppúr 2002 fór þó að aukast skilningur sameindalíffræðinnar á "formauka" eða "epigenitics" (aukagen) sem fjallað var um í fréttatilkynningu Celera Genomics, en hér er um að ræða ákveðnar kemiískar merkingar (formauka) á genamengis hluta þeim sem afrita skal. Eru en minna fjallað um þá staðreynd að starfsemi DNA-sameindarinnar í pýramídataugum mannsheilans og samspil þeirra við vitundina væri minna skilin. Þessi staðreynd hefur hins vegar ekki hindrað menn í því að lýsa því yfir að þeir hyggðust nú finna þann próteina-afritunarerfðakóða sem framkallaði fyrirbrigði eins og guðstrú og alkóhólisma. Þetta er þá þvert ofan í þá staðreynd að enn er ekki vitað hvað vitund eða hugsun er, hvað stjórnar vitundinni, hugsununum og upplýsingageymslu tauganna og hvert grunneðli og virkni taugaboðefnanna í heilastarfseminni er. Í slíkum yfirlýsingum er alfarið horft framhjá þeirri staðreynd að þetta eru spurningar um grundvallarstarfsemi mannsheilans, grundvallar raunveruleika skynjun heilans, en hún er hvorki þekkt né skilin til hlítar og er virkni genanna þar önnur en í venjulegum frumum. Í þessu samhengi horfa líffræðingarnir almennt framhjá þeirri staðreynd að öll þessi starfsemi er skammtafræðilegs eðlis.

    Áður en við snúum okkur að Guðs-erfðakóðagrein TIME, er viðeigandi að rifja upp áminningu fyrrum rektors Harvardháskóla, prófessors Gerald D. Fischbach, en 1993 benti hann á hversu þýðingarmiklar rannsóknir á heilastarfseminni eru. Hann sagði: "Heimspekileg leit verður að vera studd með tilraunum sem eru nú á meðal hinna mest áríðandi, ögrandi og örvandi í öllum vísindagreinum og sögu vísindanna. Lífsafkomumöguleikar okkar og sennilega alls lífs þessarar plánetu byggjast á því að við öðlumst enn fullkomnari skilning á mannshuganum."

ÞÝDD OG STYTT LEIÐARAGREIN TIME-VIKURITSINS FRÁ 29. NÓVEM- BER 2004. FJALLAR GREININ UM SPURNINGAR VARÐANDI TILVIST GUÐS-ERFÐAKÓÐA EÐA GUÐS-GENA Í GENEAMENGI MANNSINS

Greinaropna TIME-leiðaragreinar GUÐs-gensins.

ER GUÐ Í GENUM OKKAR?

TIME-MAGAZINE GREIN EFTIR BLAÐAMANNINN JEFFREY KLUGER

ÖGRANDI RANNSÓKN—Í TENGSLUM VIÐ LEITINA AÐ RÓTUM TRÚARINNAR—SPYR HVORT TRÚARBRÖGÐ SÉU AFLEIÐINGAR ÞRÓUNARINNAR.

Ef við biðjum sanntrúaða af hvaða trúarbrögðum sem er að lýsa því hvað það er sem knýr fram trúrækni þeirra þá munu þeir svara þér að það sé ekkert sérstakt annað en einhver tilfinning—skynjun á æðri mætti langt handan við þá sjálfa. Dýrategund eins og við sem sífellt er að skapa sér vandamál með þessa miklu greind og skort á aga til að fara með hana—hefur samt alltaf haft hagnýtar ástæður fyrir trúarbragðaþörf sinni og þá fyrst og fremst gagnvart lífsafkomunni.
Sá rammi sem trúarbrögðin hafa sett okkur hefur hjálpað okkur að varðveita bæði hug og líkama. Þetta hefur aftur á móti framkallað þá ögrandi spurningu sem er sífellt meira rædd í heimi vísindanna og trúarbragðanna: Hvað kom fyrst, Guð eða þörfin fyrir Guð? Með öðrum orðum, sköpuðu mennirnir trúar- brögðin fyrir tilstilli æðri skilaboða af himnum ofan, eða var það bara þróunin sem gæddi okkur tilfinningu fyrir Guðdómnum svo að við myndum safnast saman í þau samfélög sem nauðsynleg eru til að halda tegundinni gangandi? (Þetta er gamla spurningin hans Dostoevskys: Skapaði Guð manninn, eða maðurinn Guð?” : innsokot frá þýðanda).
Þessi umræða rótar upp ógrynni af spurningum líkt og hvirfilbylur: Ef sumir einstaklingar eru meira andlegir en aðrir, er það þá náttúran-eðlishvötin eða þróunin (uppeldið) sem gerir þá þannig? Ef vísindarökin geta ekki skýrt andlegt atgervi okkar og að það flæðir þá alfarið frá Guði; Hvers vegna heyra þá sumir orð Guðdómsins auðveldlega, á meðan aðrir eru andlega heyrnarlausir?

Hér kemur svo innskot frá ALBERT EINSTEIN

„Vísindi án trúar eru lömuð, trú án vísinda er blind“

Sú spurining hvort mannkynið geti ekki þrifist í heimi án trúar þar sem vígtennur- og klær ráða ríkjum, þar sem dráp, rán og svindl eru vel launuð iðja, er ofarlega í hugum hugsuða. Það sem gerir þetta enn verra er skorturinn á siðferðislögreglu sem veitir hjálp þegar hlutirnir fara úr böndunum. Þá er betra að hafa guðlega veru handbæra til að hafa stjórn á verstu skyndihvötum okkar og kalla fram það besta í okkur. Skapar með okkur þá tilfinningu að það sé einhver vakandi í hinu kosmíska húsi þegar ljósin slokkna á næturnar og við byrjum að velta því fyrir okkur hvað við séum eiginlega að gera hér. Ef Guð eða jafnvel nokkrir guðir geta skilað okkur öllu þessu, þá er það bara fínt. Og komi það fyrir að við misnotum hugmyndir okkar um guðstrú—sem aldir af trúarstríðum sanna okkur—þá mun ágóðinn af því að við erum andlegar verur, vega upp á móti öllu blóðbaðinu.
    Þörfin fyrir Guð er langt frá því að vera einhver „þróunarlúxus“ heldur afgerandi eiginleiki sem er skráður dýpra og dýpra inn í genamengi okkar með hverri kynslóð. Mannverur sem þróuðu með sér andlegt hugarfar, þrifust og gáfu þennan eiginleika áfram til afkomenda sinna. Þeir einstaklingar sem ekki tóku þátt í þessu áttu á hættu að deyja út í stjórnleysi og manndrápum. Þróunarformúlan er einföld en öflug. Hvergi hefur þessi hugmynd fengið jafn mikla athygli eins og í hinni nýútkomnu bók sameindalíffræðingsins Dean Hamers Guðsgenið: Hvernig trú er ofin í genin okkar (The God Gene; How faith is hardwired into our genes).
    Hamer sem er forstöðumaður Genabyggingadeildar bandarísku krabbameins-stofnunarinnar (cancer institude), heldur því ekki aðeins fram að andleg viðleitni mannsins sé aðlögunaráunninn eiginleiki, heldur einnig að hann hafi fundið einn af erfðakóðunum, eða genum, sem framkalli þennann eiginleika, en það vill svo til að erfðakóði þessi er jafnframt það gen sem hefur að gera með framleiðslu eins þeirra taugaboðefna sem stjórna hugarfari okkar. Dýpstu andlegu tilfinningar okkar—samkvæmt orðréttri túlkun á skrifum Hamers—kunna að vera lítið annað en einstaka skot af vímugefandi heilaboðefnum sem stjórnað er af DNA-genamenginu. Hamer segir; “ég tel að við fylgjum grunnlögmálum náttúrunnar--við erum bara poki fullur af kemískum viðbrögðum.”
    Jafnvel fyrir þá sem eru vantrúaðir getur slík smækkunarkenning valdið gremju. Sjálf merking orðsins trú þýðir eftir allt saman að halda fast í eitthvað án stuðnings allra þeirra smáatriða, orsaka og afleiðinga sem vísindunum eru svo nauðsynlegar. Reyndu að skilgreina hlutina eins og erfðafræðingurinn gerir og þú átt það á hættu að skilgreina þá niður í duftið. „Guð er ekki eitthvað sem hægt er að sýna fram á með rökum eða nákvæmri mælingu“, segir Neil Gillman sem er prófessor í heimspeki gyðingsómsins við prestaskóla gyðinga í New York. Hann segir hugmyndina um guðsgenið ganga á móti öllum sínum sannfæringum. John Polkingthorne, eðlisfræðingur, sem einnig er kirkjuréttarguðfræðingur við Liverpool dómkirkjuna í Englandi, er á sama máli: „Þú getur ekki skorið trúna niður í smærstu eindir erfðamengisins. Slíkar tilraunir sýna einungis hve fátæk hugsun hinnar vísindalegu aðferðar er.“
    Hamer, sem byrjaði leit sína árið 1998, vonast til þess að niðurstöður hennar geti svarað hinum andlegu spurningum með vísindahefðinni. „Niðurstöður mínar eru efasemdir um tilvist Guðs,“ segir hann. „Ef Guð er til, þá er hann til. Vitneskja okkar um þau heilaboðefni sem framkalla trú breyta ekki þeirri staðreynd“. Leit í genamenginu er alls ekki auðveld þar sem hinir 25.000 erfðakóðar eru myndaðir af minna en þremur prósentum 3.2 milljarða kirnu-sameindabókstafa þess.
    Til að minnka leitarsviðið takmarkaði Hamer leit sína við erfðakóða, eða gen, sem vitað er að gegni ráðandi hlutverki í framleiðslu á sérstökum heilaboðefnum eins og serotonin, norepinephrin og dopamin sem stjórnar grundvallarstarfsemi eins og skapi og stjórnun hreyfinga. Lyf eins og flúoxitínum, prósak, fontex og fleiri þunglyndislyf eru nákvæmar eftirlíkingar af þessum heilaboðefnum. Eiturlyf eins og ecstasy, LSD, peyote og önnur hugbreytandi lyf eru einnig eftirlíkingar af þessum heilaboðefnum og hafa sum þessara lyfja lengi verið notuð í trúarlegum helgisiðum.

Og hér kemur svo innskot frá JEFFREY KLUGER blaðamanninum

„Með allri vísindaþekkingu þinni, getur þú sagt mér

hvernig það má vera að ljós komi inn í sálu mína?”

    Það er hugmyndin um Guð sem birtir siðmenningu um alla jörðina, alveg sama hversu einangruð hún kann að vera. Þegar ættbálkar sem eru einangraðir á afskektum svæðum framkalla Guðshugmyndina eins auð- veldlega og þjóðir sem búa í löndum sem liggja saman, þá er það verulega sterk ábending um að hugmyndin sé þegar til staðar í genamengi okkar, frekar enn að við höfum tekið þær upp af hagkvæmni ástæðum á þróunarleið okkar. Ef þetta er tilfellið, þá er það sterk ábending um að þær séu okkur gefnar fremur en áunnar eða skapaðar af okkur sjálfum.
    Á hinn bóginn kann þýðingarmesta sjálfshjálparhlutverk trúarbragðanna að vera fólgið í því að framkalla það sem heldur hópnum saman. Tilbeiðsla á Guð þarf ekki að vera sameiginleg athöfn; hana má iðka í einrúmi, aðskilið frá hvers kyns skipulögðum trúarbrögðum. Eigi að síður kýs langmestur fjöldi fólks að koma saman til bæna, iðka sömu helgisiðina og beygja sig fyrir sömu trúarjátningunum. Þegar svo söfnuðurinn er orðin til, þá er það aðeins lítið skref fyrir hann að fara að nota samhæft kerfi trúar og iðkanna sem grundvöll fyrir öllum þeim veraldlegu lögum sem halda hópnum starfandi. „Öll trúarbrögð þróast í það að verða eitthvað veraldlegt;“ segir David Sloan Wilson. „Til þess að komast af verðurðu að skipuleggja þig í menningarsamfélagi“.
    Neikvæða hliðin á þessu er sú þegar að trúarhópar safnast ekki saman í söfnuði, heldur í herbúðir og stundum í vopnaðar herbúðir. Dæmi um þetta eru samfélög krossriddara, þræla- og útrýmingarbúðir nasista og jihad hryðjuverkasamtök múslima. Ekki verður þó séð hvernig slík samfélög með trúarstríðum og hryðjuverkum sínum geti bætt lífsafkomu mannsins. Hið einfalda svar kann að vera fólgið í því að þrátt fyrir að okkur hafi verið gefin gjöf, þá þýðir það ekki að við notum hana alltaf viturlega. Eldurinn getur annað tveggja, lýst upp þorpið þitt eða brennt niður næsta þorp, eftir því hvernig tilhneigingar þú hefur. „Trúarbrögðin eru tilraun til þess að beisla áskapaðar andlegar hneigðir til að skapa reglur—sem ekki eru alltaf góðar reglur;“ segir prófessor Davies.

    Fyrir hvern þann stað í heiminum sem líður undan trúarbragðaátökum er eigi að síður að finna mikið fleiri þar sem andlegheitin eru að framkalla upplyftandi og siðmenntandi áhrif. Sá Guð sem útbýr okkur með erfðakóðum og gáfum til að vinna saman á svo snjallan máta er Guð sem einmitt höfðar svo sterkt til strangtrúarmanna.
    Eftir sem áður er ein sérstaklega truflandi spurning efst á blaði í öllum þessum hugrenningum, en það er spurningin um það hvers vegna Guðsgeninu hans doktor Hamers—eða einhver að þeim Guðsgenum sem kunna að verða fundin—er dreift svo ójafnt á meðal okkar. Hvers vegna eru sumir okkar andleg ofurmenni, á meðan aðrir eru andleg peð? Er það ekki ein af aðalkenningum trúarbragðanna, að náðin sé aðgengileg öllum? Hvers vegna geta sumir verið guðlausir meginhluta lífs síns, en síðan fengið andlega upplifun og orðið að minnsta kosti andlega sinnaðir, ef ekki þá trúaðir. -- Aðspurðir yppta flestir vísindamenn öxlum við þessari spurningu.
    Engu að síður kann þetta augljósa ójafnrétti að vera þýðingarmikill hluti af hinu andlega ferðalagi. Hefði það ekki verið auðveldara fyrir Guð einfaldlega að forrita okkur til tilbeiðslu? Það er hins vegar áhrifaríkara þegar dyrnar eru opnar og einstaklingurinn verður að ganga í gegnum þær á eigin forsendum—hversu erfið sem þau skref kunna að vera fyrir suma. „Ég hefi aldrei upplifað Big Bang-umbreytingarreynslu,“ segir prófessor Gillman við Gyðingaprestaskólann. „Mín niðurstaða er sú að maður byggir trú sína hægt og rólega á þeirri reynslu sem heimurinn færir okkur.“
    Hvernig svo sem þessar vangaveltur vega salt, kunna vísindin að lokum að uppgötva að tilraunir til að staðsetja ákveðin svæði sem mynda hinn andlega harða disk okkar, séu einfaldlega ómögulegar—þetta væri rétt eins og að reyna að skrá genamengið fyrir ástina. Samt sem áður eru þeir líklegir til þess að halda áfram að reyna. „Ég er persónulega sannfærður um að það sé fyrir hendi áætlun um alla hluti,“ segir prófessor Davies við Macquarie háskólann, „og að alheimurinn sé ekki bara einhver ruslapoki fullur af lögmálum“. Á endanum kunna erfðakóðarnir að reynast hluti að þessari áætlun—en augljóslega einn af mjög mörgum hlutum.

Spurninga listinn.
(Fylgdi TIME greininni)

Hversu andleg/ur ert þú?

Til að finna út hversu andlegur þú ert getur þú tekið próf þetta, en það er tekið úr persónuleika prófi sem hannað var af Washington háskóla geðlækninum Robert Cloninger, höfundi bókarinnar
Feeling Good: The Science of Well-Being.

01	Ég fæ oft þá tilfinningu að ég sé svo tengdur fólki í kringum mig að það er eins og ekki sé um aðskiln- að að ræða á milli okkar.	Rétt	Rangt
02	Ég framkvæmi oft hluti til þess að hjálpa til við að vernda dýr og plöntur fyrir útrýmingu.	Rétt	Rangt
03	Ég heillast af mörgum fyrirbrigðum í lífinu sem ekki er hægt að útskýra vísindalega.	Rétt	Rangt
04	Ég fæ oft óvænt leiftur af innsæi eða skilningi þegar ég slaka á.	Rétt	Rangt
05	Ég fæ stundum tilfinningu um tengsl við náttúruna þannig að allt virðist sem hluti af einni lifandi veru.	Rétt	Rangt
06	Ég virðist hafa „sjötta skilningarvitið“ sem stund- um leyfir mér að vita hvað er að fara að gerast.	Rétt	Rangt
07	Stundum hefi ég fengið þá tilfinningu að ég væri hluti af einhverju sem hefði engin takmörk eða landamæri í rúmi og tíma.	Rétt	Rangt
08	Ég er oft sagður „utan-við-mig“ vegna þess að ég er svo upptekin af því sem ég er að gera að ég tapa yfirliti yfir allt annað.	Rétt	Rangt
09	Ég fæ oft sterka tilfinningu um sameiningu við alla hluti í kringum mig.	Rétt	Rangt
10	Jafnvel eftir að hafa hugsað um eitthvað lengi, hefi ég lært að treysta tilfinningu minni fremur enn rök- hugsun.	Rétt	Rangt
11	Ég upplifi oft sterk andleg eða tilfinningaleg tengsl við fólk í kringum mig.	Rétt	Rangt
12	Oft þegar ég er að einbeita mér að einhverju, tapa ég skynjun minni á líðandi stundu.	Rétt	Rangt
13	Ég hefi fært raunverulegar persónulegar fórnir í þeim tilgangi að gera heiminn að betri stað, eins og að koma í veg fyrir stríð, fátækt og óréttlæti.	Rétt	Rangt
14	Ég hefi fengið upplifanir sem gerðu mér tilgang minn í lífinu svo ljósan að ég fylltist mikilli hamin- gjutilfinningu og eldmóði.	Rétt	Rangt
15	Ég trúi því að ég hafi upplifað yfirskilvitlega eða yfirskilvitlegar skynjun eða skynjanir.	Rétt	Rangt
16	Ég hefi upplifað augnablik af miklum fögnuði þar sem ég fékk skyndilega skýra og djúpa tilfinningu um sameiningu við allt sem er.	Rétt	Rangt
17	Oft þegar ég horfi á venjulega dauða hluti, gerist eitthvað stórkostlegt. Ég fæ þá tilfinningu að ég sé að sjá hann í fyrsta sinn.	Rétt	Rangt
18	Ég elska blómgun blómanna á vorin eins mikið og að sjá gamlan vin á ný.	Rétt	Rangt
19	Fyrir annað fólk virðist ég stundum eins og í öðrum heimi vegna þess að ég er svo fullkomlega ómeð- vitaður um hvað er að gerast í kringum mig.	Rétt	Rangt
20	Ég trúi því að kraftverk séu möguleg og eigi sér stað.	Rétt	Rangt

Útkomumat:

Gefðu þér 1 púnkt fyrir hvert Rétt svar og 0 púnkt fyrir hvert Rangt svar.

            14 punktar og +       =     há andlegur, ekta dulspekingur.
            12 til 13 punktar    =     andlega vakandi, gleimir sér auðvellega.
            08 til 11 punktar    =     andlegt meðallag, getur þroskast andlega ef vill.
            06 til 07 punktar    =     virkur rökhyggju maður, skortir andlegavitund.
            01 til 05 punktar    =     efasemdamaður, á móti andlegri þróun.

Lausleg þýðing og stytting Páll J. Einarsson/Pétur Einarsson/Leifur Leifsson

HVAÐ SEGIR QF-KENNINGIN VARÐANDI SPURNINGUNA UM TILVIST EINHVERS GUÐS-ERFÐAKÓÐA EÐA GENS

(QF-kenningin er Quantum-Relativistic Field kenning sem er
kenningasmíði fyrirlesarans og birtist í bókinni: THE LITTLE SCROLL)

Almennur samanburður á líkönum sameindalíffræðinnar og QF-kenningarinnar á starfssemi manns- heilans og starfstruflunum þeim sem fram koma í honum, bjóða upp á mjög ólík viðhorf og niðurstöður. Ekki er þó ætlunin að gera þessum mismun nein skil hér umfram það að benda á að líkön sameinda- líffræðinnar innihalda ekki neinar afgerandi, samfelldar og heilsteyptar skýringar á grundvallarstarfsemi heilans og nánast engar afgerandi skýringar á vitundinni. Þær bjóða heldur ekki upp á skýringar á grundvallarorsökum hins mikla fjölda starfstruflanna heilans; geðraskanna, geðsjúkdómanna og ánetjunar- sjúkdómanna. Ekki er þar heldur um að ræða skýringar á hugsuninni, formi hennar eða minningageymslu og endurköllun. Þetta eru hins vegar þættir sem QF-líkön mannsheilans geta skýrt og gefið frumorsakir fyrir.
    Grundvallarmismun þessara tveggja líkanna er að finna í þeim þáttum sem QF-líkanið býður upp á umfram hin hefðbundnu líkön, en þeir eru:

A) QF-líkanið kynnir ný tvíþætt almyndalíkön (holografísk) grunnraunveruleikaforrits heilans
   sem innihalda stjórnunarforrit fyrir frumustarfsemina og afritun próteina-uppskrifta
   erfðakóðana.

B) QF-líkanið kynnir ný tvíþætt almyndalíkön (holografísk) vitundasviðs heila sem samræma
einnig virkni stýrigena og klippisameinda.

C) QF-líkanið kynnir ný tvíþætt og jafnskipt hlutverk kirnanna í öllu genamengi pýramídatauga
vitundarsviðs heilans, þar sem annað kirnusviðið framkallar örvandi boðefni en hitt
hemlandi boðefni.

DNA-kortlagning QF-kenningalíkansins.

Niðurstöður QF-líkansins varðandi spurninguna um það hvort um sé að ræða einhvern einn eða fjölda af boðefnaafritunarkóðum sem framkalli Guðstrú eða andlega sinnað hugarfar mannsins, eru alfarið neitandi. Hvort einhverjir erfðakóðar skýri jafnframt andlegar og mystískar upplifanir sem síðan leiða til þroskaferils inn í andlega vakningu, eru sömuleiðis neitandi.
    Samkvæmt QF-kenningunni eru endanleg svör við spurningum þessum ekki möguleg án endanlegra skýringa á starfsemi hugsunarinnar og vitundarinnar sem verður að skýra í smáatriðum þá virkni sem á sér stað í samspilinu á milli vitundar, upplýsingageymslubanka og stjórnunarboðefnaafritunar próteinuppskrifta-erfðakóða þeirrar sem á sér stað í gegnum stýrigenin. Samspil þetta framkallar allt að um 300 mismunandi boðefni er stilla af raunveruleikaskynjun heilans, en stjórna henni ekki. Í QF-kenningunni er það alfarið samspil vitundarinnar og genaforritanna sem stjórnar boðefnaframleiðslunni.
    Samkvæmt QF-kenningunni er það aðal orsök þess að vísindunum hefur ekki tekist að leysa gátuna um "the binding problem", að vísindamönnum hefur ekki tekist að leysa gátuna um vitundina, sem er svo aftur orsök þess að þeim hefur ekki tekist að leysa gátuna um mannsheilann og starfsem hans. Ástæðurnar fyrir þessu eru þær að sameindalíffræðivísindin eru enn með próteina afritunar kóðanna, eða gena afritunina, og boðefni þau sem þar verða til, sem grunninn að hugsunum okkar, eða ganga jafnvel svo langt að álíta þau hugsanir okkar. Hér skoðar QF-kenningin boðefnin sem laun tauganna fyrir upplýsingaþjónustuna og verkfæri tauganna til að umpóla hvor annarri í takt við hugsanirnar. Þetta þýðir að þeir erfðakóðar sem fara í gang við andlegar eða trúarlegar hugsanir eru einungis afleiðing en ekki orsök. Á meðan vísindin halda áfram að rýna í erfðakóðanna sem orsök hugsanna okkar og hegðunnar, er mjög líklegt að þeim dr. Þórarni Tyrfingssyni hjá SÁÁ og dr. Kára Stefánssyni hjá DECODE, takast að finna "Djöfuls Genið", eða "Alka Genið", en þeir voru nú að fá 350.000.000 króna efnahagsbandalags styrk til leitarinnar. Þeir geta varla verið minni menn en dr. Dean Hamer með "Guðs Genið" sitt og ber þeim skylda til að koma með eitthvað djöfulegt gen fyrir 350 millurnar.
    Samkvæmt QF-kenningunni eru þau stjórnunarforrit sem hér er um að ræða þau sömu og framkalla guðstrú eða andlega eiginleika mannsins. Það er síðan truflun þessara forrita sem framkallar geðsjúkdómanna, alkóhólisma og aðra taugánetjunarsjúkdóma mannsins. Heldur kenningin því fram að truflanir þessar séu framkallaðar þegar maðurinn grípur inn í boðefnaframleiðsluna með fölskum boðefnum eins og alkóhóli, sem og öðrum löglegum sem ólöglegum hugbreytandi lyfjum. Þar truflast síðan forritin með fölskum upplýsingum sem orsakast af rangri endurupptöku boðefna í taugaendum með meðfylgjandi rangri umpólun í taugafrumunum. Þessi röngu forrit erfast síðan samkvæmt erða- lögmálum Mendels og eru orsökin að öllum statistísku sjúkdómum mannsins. Þetta þýðir því meðal annars að þessar truflanir í starfsstjórnunarforritunum séu beinar eða óbeinar orsakir krabbameinsins. Um þetta má lesa nánar í ALKAÞRAS fyrirlestrinum sem hefur tengingu í gegnum íslensku index-síðuna hér í byrjun síðu þessarar.

Samspil vitundar, DNA-upplýsingageymslu
og stjórnunar boðefna-afritunar erfðakóðanna.

Hér koma svo að lokum orð hins þekkta sálarlífeðlisfræðings, prófessors Richard M. Restak, okkur enn og aftur í hug, en hann segir; "Þar sem heili okkar er ólíkur nokkuri annarri byggingu í hinum þekkta alheimi, þá virðist það vera sanngjarnt að skilningur okkar á starfsemi hans, ef við eigum einhvern tímann eftir að öðlast slíkan skilning--muni þarfnast leitar sem er verulega frábrugðin þeim leiðum sem við notum til að skilja önnur kerfi. – Hér er ekki vísað til uppgjafar, heldur til auðmýktar. Nýjustu og árangursríkustu hugmyndir okkar í vísindunum hafa verið árangur af því að einhver hefur haft hugrekki til að leggja frá sér viðteknar hugmyndir vísindanna til að reyna djörf, ímyndunarrík og skapandi hugmyndalíkön. Er ekki eftir allt heili okkar hluti af grundvallareðli þess alheims sem þrátt fyrir þúsundir ára af getgátum er okkur enn algjör ráðgáta?"
    Restak, sem og breski taugalíffræðiprófessorinn Susanne Greenfield barónessa, kalla leitina eftir lokaskilningnum á starfsemi mannsheilans og vitundarinnar; “Hin endanlegu landamæri vísindanna.“
    Hið sama hefur einnig verið sagt á annan máta af hinum heimskunna sameindalíffræðingi, dr. Paul MacLean: “Réttlæting fyrir áhuga okkar mannanna á mannsheilanum þarf ekki að vera önnur en ósk okkar um að vita; Hvaðan við komum?--Hvað við erum að gera hér?--Hvert við erum að fara?”.
    Fyrir þá sem hafa hug á að kynna sér frekar þetta efni er bent á vefslóð PEACE-hópsins, en hún er: peace-files.com

Góðar stundir.

Hér lýkur fyrirlestrari þessum en við mælum með að lesandinn kynni sér grein okkar sem fjallar um svipað efni og er kveikjann að henni í BBC-sjónvarpsþætti þeim er titill greinarinnar er dreginn af. Er greinina að finna á heimsíðu PEACE-hópsins, eða peace-files.com

QF-L-04
"God on the Brain" and
"The Riddle of God and the Brain! "

Sem stendur er síða þessi uppfærð síðast þann 4 desember 2007, en hún er enn í fæðingarhríðunum og verður væntanlega sett upp af kunnáttumanni, framtíðar Webmaster PEACE Útgáfunnar ehf sem mögulega byrjar störf sín í águst 2008.

Hafi lesandinn einhverjar athugasemdir, tillögur eða kvartanir sem hann vildi koma á framfæri, hvort sem um er að ræða jákvæðar eða neikvæðar, þá mun bráðabyrgaða Webmaster okkar taka við þeim og koma þeim áfram til föður húsanna. Hér eru e-mail heimilsföng þau sem nota má til að koma slíkum skilaboðum áfram: